१९५६ परग्वेदे सभाष्यै [ अ, अ५, व १. स्तुतिभिः ईळते स्तुवन्ति सपि च वाजी वाजो गमनं तद्वान् सूर्यः ब्याम् याति गच्छति । कीडशो वाली | अनुकः हिंसकरहितः रजस्तूः रज उदकं तस्य दृष्टिलक्षणस्य प्रेरपिता विश्वचर्षणिः सर्वस्य द्वष्टा ॥ २ ॥ स॒जोप॑स्त्वा दि॒वो नरो॑ य॒ज्ञस्य॑ के॒तुमि॑न्धते । गद्ध॒स्य मानु॑प॒ जन॑ः सु॒म्नि॒युद्धे य॑ध्व॒रे ॥ ३ ॥ स॒ऽजोष॑ः । त्वा॒ । दि॒वः । नर॑ः । य॒ज्ञस्य॑ । के॒तुम् । इ॒न्धते॒ । यत् । हु । स्यः । मानु॑षः । जन॑ः | सु॒म्न॒ऽयुः । जु॒हे । अ॒ध्व॒रे ॥ ३ ॥ घेङ्कट० सहताः त्वाम् दिनः नेतारो मरुतः यज्ञस्य केतुभूयम्' इम्धते, यदा खलु अयम् मानुषः जनः सुखमिच्छ बाइपति यज्ञे ॥ ३ ॥ मुद्गल० हे असे सजोषः सजोएस. सद् भोषमाणाः दिवः स्तुते नरः भेणार ऋत्विजः यज्ञस्य केतुम् अज्ञापकम् वा श्याम् इन्धते समिद्धं कुर्वन्ति । कदा यद ह यदा खलु स्यः सः मानुषः मनोरपत्यभूतः जनः यजमानः सुत्रायुः सुखमालानः इच्छन् अध्वरे यतै त्वाम् जुहे आह्वयति, त्यर्थः ॥ ३ ॥ ऋाधव यस्तै सुदान॑ पि॒याभः अ॒शर्म॑ते । उ॒ती प वृ॑ह॒तो दि॒वो द्वि॒पो ॲहो न त॑रति ॥ ४ ॥ ऋ॒ध॑त् । यः । ते॒। सु॒ऽदाने॑वे। धि॒षा । मतैः । श॒शमे॑ते । उ॒त । सः । बृह॒तः | दि॒षः ! द्वि॒षः | अह॑ः । न । त॒रति॒ ॥ ४ ॥ ब्रेङ्कट० ऋद्धम् यः तुभ्यं शोभनदानाय कर्मणा मनुष्योऽर्चेनं करोति सः दीप्तस्य महतस्तव पालनेन शत्रून् पाप च तरति ॥ ४ ॥ मुद्रल० ऋभत् स यजमानः ऋध्नुपात, हे अगे । सुदानवे शोभगदानाय ते तुभ्यम् हव सम्बन्धिन्या धिया कर्मणा यः मर्तः अजमानः शशमते शाम्यति सः यजमानः बुराः महतः दिवः दोसस्य तव सम्बन्धिन्या ऊती उत्या रक्षया दिपः द्वेष्टन अहः न शाइनन- शीलं पापमिव तरति अतित्रामति ॥ ४ ॥ स॒मा यस्तु आहु॑ति॒ निशि॑ति॒ मर्त्यो नश॑त् । च॒यव॑ते॒ स ए॑ष्पति॒ क्षय॑मन्ने श॒तायु॑षम् ॥ ५ ॥ स॒ऽधः॑ । यः 1 ते॒ 1 आऽहु॑तिम् । निशैितिम् । मयैः । नश॑त् । ए॒याऽव॑न्तम्] | सः । पुष्यति । क्षये॑म् | अ । शतऽभयुवम् ॥ १५ ॥ २.३३ ते सूको. मनुभूति
