६११४८१] साम्रोए अहम् तुम्बम् स्तोकान् दिमा मिः सुषम् अस्मभ्यम्। मनीया हिमतःवमा ॥ ॥ मुझकोमा विषाद् सन्चार से तुम्बन उपजाम् उपाकरोमि यापसून पापिया घटका मे समान स्व एवं सासवा तु प्रामीपर्यः । मस्त वित्त महादेवनाम् भरने मन्यम् सुप् सुनम् दे दिया सुमतिः न्यानी एकजनमा व उसमेन सुजवतमा का मकवाहिक अथ जगन्वरम् नः नीमडेसम्भवामहै। इन् पुरणम् ॥ ६ ॥ सम्म आ॒रे ते॑ म॒ोन्नत पृ॑रुष॒नं वय॑दीर मुत्रम॒स्म ते॑ अस्तु । पुका यो वर्ष ब्रूहि दे॒वाघ च नः शर्म यच्छ द्वि॒िवः ॥ १० ॥ ऋ॒रे । ते । गॊोऽहम् । उ॒त । पुरुष | वीर | सु॒म् । अ॒स्मे इति॑ ते॒ | अ॒स्तु । मूळ ॥ च॒ 1 नः 1 अधि॑ि । ८ ।। देव अर्धः। शो | य॒न्छ । वि॒िवः ॥१०॥ एकदमादेवनुषकम्पम् । अरे भरे असो अग रूपं देवि गइन् । उनलम्साहन्तु बीणाम मित्रेचेंडु हे समीर: दोशणामपि समृणामगिः1 निमासमिट:: मूळ सुरु सुप्रम् करे वर्ष वा ि कः । आँउतिबू वर्तव्यमय मनोऽसिमहम् प्रच्छ दिनः विध्यर्थः। यो लोहियः यो दो हिन्हो: कठमोईयोः महसयामयोगी बोयण, मोमो दो हि जमवायः सब जादिष्यादित्यान मोठि प्रभूदान इमान् विमम् | अत उपलबलम् चिन्मय मन्त्र शिब्दों इतिगामन्त्रण ॥ ३० ॥ मगि द्विद्दोः इति वहस मेवा 4-9.0 पड़ेण्डसम् 1 ० रेपोहणम् अपि साः परः ॥ १० ॥ I १९. ६. नासि अस्मान् अनि जस्मान् वृद्धि देव! प मा ३. नम्। छयाहीर सुधम् अमासु अस्तु । अप सुम्योः ४. लाने निः शा
