|
सर्वामान्यङ्गधारः शिरसि विनिहतोत्तालबन्धूकमाल- |
तद्यायदहं शान्तिकं वैरिवञ्चनाप्रकारं च (कर्णे एवमेव) समाप्यागच्छामि तावदिह भवताऽवहितेन स्थातव्यम् । उत्साहभङ्गशङ्कया सर्वतापस्याप्पनिवेद्य यास्यामि । नचैते दूरस्थाः कालस्य गोचराः । अतो न त्वया भेतन्यम् ।
विश०-(सखेदं निःश्वस्य)
|
चरन्तु दूरतः स्वैरं मृत्योरेते न दूरतः । |
शुक्रः अपि मा विपीद।
|
यद्यद्भवति विधेयं यदा यदा लद्विधेहि सदुद्ध्या । |
भगवन्तमपि वरदातारं धातारं नारदेनोद्दीघमानक्रोवानलं पश्यामि ध्यानमयेन नयनेन । तद्गच्छावहितो भव । अहमपि समीहितं साधयामि ।
(इति निष्क्रान्तौ)
विष्कम्भकः
(ततः प्रविशति विरिञ्चिरिदश्च)
विरिञ्चिः-(सनिर्वेदम् ) वत्स नारद! किं मां कदर्थयसि ? ।
|
मद्वाणीसारणी या स्फुरदमृतवरा दैत्यवृक्षानपुष्णात् |
नारदः–तात ! अलं कम्पेन । माननीयत्य तव शासनस्यैप प्रभावः, यदनी त्रिपुरासुरकीटका इयतीं कोटिमारुढास्तधं दुर्विवेपं भगवान्भर्ग एवाङ्गीकुरुते । तदलमिदानीमलीकपरामर्शमन्थरतया । पश्यन्तु तातपादाः ।
|
देवस्य प्रमथाधिपस्य रथिनः पृथ्वी रथः स्यात्परं |
-
