पृष्ठम्:सिद्धान्तदर्पणः.pdf/१४९

अक्वात् षड्६०भशफलामूल-
भागाः स्वरामै३०विताः फलं तत् ॥ १२ ॥
शिष्टादिनिन्नाः फलश्रुगताख्यं
मान्य फनी प्रावदिदै धनर्णम् ।
स्वखान्तरन्नी मृदुभुति
स्तत्वान्नि३३५भला फसमिष्टभुः ॥ १३ ॥

स्याल्पामध्येऽथ पुरः परोधखोयलिता फलमसर ।

लेख्यं गतिश्च स्फुटमेवमेतत् खणं कुजवाकिंसदौ अशीघे ॥ १७४ ।

शीघ्राग्रहोनाटहषट्कमाझं कैन्ट्रङ्गत गम्यमथाग्यषट्कम् ।

तङ्काशिभागादिकमष्टनिम्न प्राग्वदृतं राशिमिता सुखाः ॥ १७५॥

यातास्तदुर्थ फल मंयकादेः खातरम्नात् सगुणा३सयुम् ।।

वरिष्यमारे फल एव कायं तदीयमाद पतितं गताख्यात् ॥१७॥

स्फुटं फलं मैघ्रपमिदं धन
केन्द्रय सूबाईपरायोः स्यात् ।
औघ्रार्धमान्याईसमग्रमान्य-
औधैः फलैः प्राग्वदिइ क्रियाः स्युः ॥ १७ ॥
सुन्दुभौमपरिधिक्षयधिभेदा-
मान्य फलं घलफलप्रतिमं विलेख्यम् ।
स्वर्गजाब्धिभिरिदै निजवर्धमान-
बीणखतः स्फुटमपीह न वक्रिता स्यात् ॥ १७८ ॥
भौमस्थ यमदुफले परिधिशमोथे
द्वाविंशत२२स्तदिह सप्तसु ७ अकेषु ।।
साध्यै न किन्तु भवन्यजं११।२।४७ विलेयं
तत्र चयविषमवनिहितीः ॥ १७ ॥