ततो हिमिती संध्ये अब्बत्कोटिराहतः।
इश त आढधीमोथष्ठतमैथढतीय ” १५
५२ ॥
श्रोदितुयें 'म तग तुथंगते: फखम् ।
यत्रम्य तदधो मन्दकोटिंफशाहतम् ॥ १५१ ॥
पियाजं सन्देन्द्रेऽथ कर्मादौ मकरादिके ।
धमू कसभः खवा तद्विस्फुटं भवेत् ॥ १५४ ॥
श्रीनाउँभुक्तौ वक्रायां यदि आचाई पाखम् ।
जलं तदा तयोर्योग धनं चेखुिद्धयः १ ॥
अथो द्वितीयश्रुतिः स्वसमास्यास्तु संस्कृतेः ।
यद्वन्द्वं नियोः स्खभक तत् ॥ १५ ॥
स्फुरति गतवानथने बहुधा कल्पना अपि ।
लिष्टभावदिह त्वा प्रहसआरयुक्मेः ॥ १५७ /
वनसगैपदिनभूरुहकलान्तर ।
तां श्रुतिरियं नन्दयोस्तु विशेषतः ॥ १५८ ॥
शुबनृचद्भ१११लोंढे १४३ रसच्य्१२१गाष्टिभिः१२७ ।।
बरहुँ११५ चतुर्वाकांक्रेझीसुतादयः । १५e ॥
--भवन्ति वक्रियते स्वैः सः यदिोधितैः ।
अवशिष्टांस्तुग्मीन्द्रेवर्तन्ति वजिताम् । इति ॥ १५० की
यवहारे च इतिावुदयास्तमयौ द्विधा ।
खेचराणां प्रौ ते प्रथमविव ॥ १९ ॥
