पृष्ठम्:सिद्धसिद्धान्तपद्धतिः अन्ये च.djvu/१५४

८४

चरपट चीरचक्र मनर्कथा । चितचमां ऊँ करैना ।
जैसी करनी करौ रे अवधू । ज्यै बहर न होई मरनां ।। २२ ।।
दिढकरि मना थिर करि चित । काया पवन पालै नित ।
अभए भने उँ थिर हवे कंध । उडेन हंसा लागै बंध ॥ २३ ।।
अवधू मूल दवाएँ दीजे वैध । बाई पेलै चोटि संघ ।
जुरा पलटै पंडु रोग । बोलें चरपट धनिधनि जोग ।। २४ ।।
बंध सबंध विधेय करि बंद । तलि करि रवि उपरिकरिचंद ।
राति यस रस चरपट पीया । पंQतेलन बूझे दीया ।। २५ ।।
जौधै रावल परा सयानां । हंसि किन बांधे टाटी।
बारा आंगुल पसि गई है । सोला आंगुल फाटी ।। २६ ।।
पवना कंथा अनले बास । पिसन न कोई आवै पास ।
मन मृ मतौ गुझ ग्यान विद्त । चरपट कतै धनिअवधूत ।। २७ ।।
निरभे निसंक ते ततवेता । मन मानि विवरजित इंद्रीजिता ।
सेत फटिक मणि ग्यान ग्ता । चरपट कहौ ऐ सिध मता ।। २८ ।।
माधं मुपर मॉरै निंद । सुपने झरिया देयन विंद ।
पटुं न पिंड न झ” रोग । चरपट बोले ऐसिध जोग ॥ २९ ॥
भरथर चरपट गोपीचंद । धंद्यौ पूर्ण प्रमांनंद ।
पीर पांड धृत छाडयौ भोग । गड्यौ आत्म साध्यौ जोग ।। ३० ॥
तांबा तुंवा दोङ मुचा। राजा जोगी दोॐ ऊँचा ।
तांबा दूवे तुंबा तिरै । जीवें जोगी राजा मरे ॥ ३१ ॥
ऊजल कंथा बिगेड़े बास । कामनि अंग न मेलै पास ।
दिढ़कर राथै पांचू इंद्वी । बोलें चरपट ते जोग्यंढी ॥ ३२ ॥
कर प्रभिछया वृषतलि बास । कामनि अंग न मेरे पास ।
बन गंडर है मसाणा भूत । चरपट बोलै ते अवधूत ॥ ३३॥