७३२ । सामवेदसंहिता । [४ प्र ०२२१ ‘दधिक्राव्णे" देवस्य स्तुतिम् ‘अकारिषं” करवाणि । “जिष्णोः” जयशीलस्य 'अखस्” तदुपस्य “वाजिन” वेगवतः। स देवो “नो' ऽस्माकं “सुख(ॐ मुखानि चक्षुरादीनीन्द्रियाणि “सुरभ” सुरभीणि ‘कर"() करोतु। “न” ऽस्मभ्यम् “आयू५ षि” “प्र तारिषत्" प्रवर्धयन्तु (-पूर्वस्तिरतिर्वर्धनार्थः ७॥ १२८ k कृक्ष आसनि । क्रतु' दधिक्र अनु सन्त वत्वत्पथामझाए स्यन्धपनीफणम्॥" (ऋ० ४म० ४ अ० ८b० ४ ८० ऋक्) “पि स वाजी वे कनषाम् क्षेपण सनु तूर्ण मधु,ते वनं ग्रीवायां भलो ( पौधा गिरते स्टशते बी टळते वीपि कश्च आसनीति व्याख्यातम् । अत्रं दधिक्राः कर्म वा प्रज्ञां वा अनुसनववत् । तनोतेः पूर्ग या प्रकृत्या नियमः । पथा मङ्गसि पयां कुडिानि (पन्थाः पतते बी पडते व पन्ते की) डोचते रापभीदिनि पवते यकरोतष्ठताम्-इति च तद्भयम् । देवता चपखोदाहरणशियम "चा दधिक्राः शवसा पञ्च कृष्णैः सूर्य इव ज्योतिषा पस्तं तान। सुश्रवाः शंसाः वाज्यर्वा पृणक्तु मध् समिमावचाशसि ॥” (ऋ० -४म० ४अ ५ ईस० १० ऋक) “ तमति दधिक्राः शषसा बभापः सुखीव ज्योतिषा पश्च मनुष-जातानि सदश्वशः इतष्ठा वा वेधनवानवैरणबाट म्यू, मो मधुनोदकंग अपनानीशः नौति । (मधु धमनेर्विपरीत)"-इति च तद भाष्यम् । (२)-“शप -चुमिति (७,१.२९)".इत्य कृपम् । ()-लेठो रूपम् (,४,७)।
