२ प०३,१९.१ ईदप्र च कः । १ ५५ तद्वद्रक्षइत्यस्अि वुचे सैव निगद्यते । एतद्भार्षत्वेऽनादरः गद्वयं भवति । एषोर्थः श्रमेण ठचि वच्यते । तथा चास्य ४ ली- ऽयमथः -- V. द्रसं द्रुतं सरति गच्छतीति “द्रप्सः"(पषद्रादिः) घृतं गच्छन् “दशभिः सहस्त्रः”दशसहस्र-सङख्यकै रसरैः श्यामः इयमानः ‘कृष्ण’ एतनामकोऽसुरः अंशुमतीं नाम नदी मनु “घ- वातिष्ठत्” अवतिष्ठते । ततः “शय’ स्व-कर्मणा प्रज्ञाने न वा(ः धमम्” उदकस्यान्तमच्छुसन्तम् । यद्वा । जगीतिक्षरं शब्द कुर्वन्तं “त’ इष्णासुर“मिन्द्रो मरुद्भिः सह “प्रायत्” प्राप्नोत् । 'अघ’ अनन्तरं पश्चात् "तं” कृष्णासुरं तस्यानुचरश्च हतवान् इति वदति । “मृमणः ” नृषु मनो यस्य सः । यद्द। कर्म नेट४ ऋत्विक्ष एकविधं मनो यस्य स तथोक्तः । तादृशो भूत्वा "लोहितं” (खोहितिबंधक पैसु पठितः (नि० नै• ३,१८ हिसि त्र ’ तस्य सेनाम् “अपद्राः” (द्रातिः कुत्सित-गति-कर्मा । स इन्द्रः “अपगमयत् ” श्रबधदित्यर्थः । तस्यानुचरान् हत्व तम् असुरं हतवानित्यभिप्रायः ॥ १ ॥ १ । भवति । सर्वे देवा पुष्करे त्वाधारयन्स ) पुष्करसन्य पपति भूतानि । उदकं पुष्करं पूजाकरौ पूजयित थप । इदमपीतरर्” पुष्करमेतस्मादेव पुष्करं वा पुथ पुयते"ति नि• मै०५, ११ ॥ (९)--अचोति कर्म नामरु द्वाविंशतितमं पदम् (*२,१) प्रश जाम नु च नमः अम् (गं•२)।
