२ प०३, ३,४ ] छन्दआर्थिकः । ५८५ अथ चतुथ । भरद्वाजषिः १ २ ३ १ र २र ३ २ ३ १ २ ३ २ यः सत्राबविचर्षणिरिन्द्रन्तझमवयम् । १ २ ३ १ २ ३ १ २ ३ २ सहस्रमन्योतुविनृम्णसत्पतेभवासमत्सुनोवृधे॥ ४ ॥ ५४ ३ ५ र एर ४ ५ ४ र ५ ४ र ५ I यःसत्रादविचर्षणिः । इन्द्रता३५झमधेययाम्। 6 न्तपयितुं "पतो:’ पक्ष्यान् पुरोडाशादीन् पचति। “ऋण ध्वमि" इदप्रियकराणि कर्माणि च ककतैव । इन्द्रं हि “मयः” सुखं') “पुणत्रित्" यजमानाय प्रयचक्रमेव “पुणते’ हवींषोति शेषः ॥ ३ ॥ ५३ य इन्द्रोह “स माझ" महतां शङ् गां हन्ता। “विचर्षणी: ” विशेषेण सर्षस्य द्रष्टा तमिन्द्रं वयं “हमहे’ स्तुतिपदे रायामः ( उत्तरार्धः प्रत्यक्ष () हे “सहस्रमन्योः” बहुविधं शत्र ५४ ऋग्वेदस्य ४,७,२७,३ । I वामदेव्यम् । (१२)--मयति सुखानामशुभसप्तमं नैवषट्कम् ३,३ । ()–‘तास्त्रिविध अचः परोक्षकाः प्रयच्छताः प्राथमिकपथ। सच परोध- कतः सर्वाभिर्ममविभक्तिभिश्चन्तं प्रथमवंशस्थातस्फा • • • अथ प्रत्यक्ष कम। मम परुषधोणचमिति चेतून मर्यनाम्ना • • घाथि प्रत्यक्ष क्षतजोनागे ७४क
