२प०३, ५, ५] छन्द आर्चकः । श्वथ पक्षभ । यातथिटें घिः । ९ २ ३ १ २ र k. ३ २ ३ १ २ २.२७ । अवीरथीसुरूपइद्गोमाग्*यदिन्द्रलेख। ६ १ २ २ १ २ २ १ २ श्वात्रभाजावयसामचतेसहाचन्द्रेतिसभामुप ॥५॥ ४५ केन्द्र! त्वं ‘महान्" तेजसाधिको "‘प्रसि"। ‘बय्" सत्यं( ') । ने तन्मिथ्येत्यर्थः । हे “प्रदिय" ग्रदितेः पुत्र! (९)त्व "महान्" बले नाप्यधिकः 'असि" ‘’ मत्यमव । “महॅ" महतः "सत ।" 'वट' भवतः ‘ते’ तव “महिम" महत्वं “पनिष्टम'’ पनपते (२) स्तोत्र भिः स्तूयते । हे "देव” द्योतनादि गुण युक्त ! सूर्य! त्वं ‘मङ्ग ' महत्वेन बोयेणाप्यधिको “ग्रसि' भवमि न संशयद्यर्थः । ‘पनिटम"-“पनस्पते" -इति पाठी ॥ 8 ॥ ४४
- 'गोमाइदिन्द्र” इति, "चन्द्रो" इति च ऋवेदीयः
पाठः । ४ ऋग्व दस्य ५,७.३१ ,४ ।। (९) ‘ब’-इति मन्यनामभ् प्रथमं पदम् नै ०३.१९ ।। (४) ‘श्चादत्यः कनददरभनद भाभ तिष भ।दंतो भमेति वदितैः। पुत्र इति वा। यन्त्य-प्रथमं व स्थनदर्चयत्रये मनभक भी भाषेत थमदितेः एवम 1 एव मन्यभामपि देवतमf८.५बाद: तनयं भवति तद् यथ। " इयदि यिन । (३)- ‘पनम्यनि' इति वि० , पणते घनते वा न वै वर्ष ति कर्मम् त्रि शमं पदम् । ७२ क,
