४२४ सामवेदसंहिता । ३ प्र० १,१,२ अथ ढतीया। वामदेव ऋषिः । १ २ २ २ २ १ २ २ २ २ १ र ९ २ २ सदावइन्द्रश्चीषदाउपोन्ससपर्यन्। २ २ १ २ २ १ २ नदेवोवृतःशरद्न्द्रः॥ ३ ॥ ८२ ‘'गिर्वणः(') गोर्भिः वार्भिः स्तुतिभिः वननीय ! [तथा च यास्कः--गिर्वेण देवो भवति गीर्भिर नं वनयन्तीति' (नै० }, १४)} तादृश! हे इन्द्र ! "नः"() अस्मदयं "सुतम् (२) अभि षतम् इमं ममं "पाहि " पिब,५) यत’ ‘'मध :’ मदकरस्य सौमस्य “धाराभिः " ‘अज्यसे' सिच्यसे । हे ‘‘इन्द्र ! ‘त्वादां तम् इत्() त्वया शोधितं विशद कृतमेव "," अत्र() अस्मासु भवति ॥ २ ॥ ८१ (१) - शिव णः इति मम शिरः न ,निलक्षणा वाचः नि०१११ , ताभिः था । वन्यते स आते स शिवं णः, तस्य मम्बंधनम -३ गिधं यः!। (२) , (२) - शुतमित यथार्थ द्वितीया, विथ ण च मश्रयिम्य वि-मझतम । (४) लेन-घस्रन्’ ‘पट्टि रक्षति च विः। //-- ‘दिति पदयोःइति वि० "अथ ये प्रयत्.र्थ सितश्चरेषु प्रन्य ५ वा पाण् शमयन्ति, पदपर रणनं मिताक्षरं घनर्थकाः - कसमिदिति" इति मn.' ।। (4) - 'यम' ति निघगे प्रथम -दाद उदकनास सु पञ्चपञ्चतामय । हितध मन में अत्र नभइ अभिअ -हनीय दशमे धन नभ तु त्रयोत्रिंशतमश्च
