पृष्ठम्:सामवेदसंहिता भागः १.pdf/२८२

१म ख०, १म ]

२७९

छन्दआर्च्चिकः ।

रतारम्। दार३४धा। न्वा२३४इराइ।. साध२३४ १र १ + २ २४ २ १ ११ १ श। देवाना२३४च। व्यमू३श५इ। घा२३४५ ॥ ३३ ॥ १०९ हे ‘स्ततः! ‘तं प्रसिद्धमनि' गूची स्तु[िगूर्धयतिः स्तुतिः- कमी (नि०३, १४,५] कीदृशम्-'स्वर्णर' सर्वस्य नेतारं सर्वैः यजमानैः कर्मादौ नेतव्यं वा । अथवा, स्वर्ग प्रति हविषां नेता रम्)। 'देवासःदौष्यन्ति स्तुवन्तीति() देवाऋत्विजः ‘देवं दानादि गुण -युक्तम् अयं स्वामिनं, यहा अभिप्राप्तव्यं() दधन्विरे [धन्वन्ति गछन्ति] स्तुत्यादिभिः प्राप्नुवन्ति [धविर्गत्यर्थः| प्राप्य च तेनाग्निना ‘देवत्र देवान् देवमनुष्यत्यादिना () हिणेयार्थे वा स (१२) -‘यः', 'नर'-इति प्रथक पद-द्वयमिति पद -करु पाठात् स-घृतेन स्थ- मव शम्यते ; बिबर कारणं वमय याचष्टे , नद्यथा,-–‘यः सूनोपममिदं अध्यक्ष, खरिया आदित्यमिवेत्यर्थःनरं नराकारभ' ति । स्वः , पृश्निः--इत्यादि मास-षट्कं दिग आदित्यस्य च माधारम् नियत -द्वितीयस्य तृतौय योड़ ितत्र प्रमाणम् । शथि सरमिति कलमममनपदेप आदमम ।। (२)-दोयनेः न, तिबै कोऽर्थः प्रयोनि सम-। (२)-'चतम् चलनिम, पर्याप्त मतिं मंडी समित्यर्थः : यथा देश यस गांव प्रति शतरम-एति वि० । (७)-निघण्टेनिोय-घाईने पतितवान् । ‘षषिरे, धारितवत, स्थापित बगनः-इति वि० । १) -‘देव-मर्थ पुरुष-धुक-मन्त्रंथः "