७स पटलः] महादेवकृतवैजयन्तीव्याख्यासमेतम् । २५५
अभून्नो दूतो हविषो जातवेदा अवाड्ढव्यानि सुरभीणि कृत्वा । प्रादाः पितृभ्यः स्वधया ते अक्षन्प्रजानन्नग्ने पुनरप्येति देवानित्येकोल्मुकं प्रत्यपिसृज्य ।
स्थापितमुल्मुकं पुनर्दक्षिणाग्नौ मेलयित्वा ।
अभ्युक्ष्य द्वंद्वं पात्राणि प्रत्याहरति ।
पिण्डपितृयज्ञपात्राणि अद्भिरभ्युक्ष्य पश्चाद्द्वे द्वे प्रत्यवहरति आसादनस्थानात्प्र- वाहयति ।
स्थाल्यां पिण्डान्प्रत्यवदधाति ।
चरुस्थाश्यां पिण्डान्निक्षिपति ।
अपां त्वौषधीनाꣳ रसं प्राशयामि भूतकृतं गर्भं धत्स्वेति मध्यमं पिण्डं पत्न्यै प्रयच्छति ।
स्पष्टम् ।
आधत्त पितरो गर्भं कुमारं पुष्करस्रजम् । यथेह पुरुषोऽसदिति पत्नी प्राश्नाति ।
पुरुषसंस्कारत्वान्मन्त्रलिङ्गाच्च पुरुषार्थत्वावगतेर्विभज्य प्रतिपत्नि देयः सर्वाभिर्मन्त्रेण भक्षणीय इति स्थितिः। तदर्थमेवार्थवादं पठति-
पुमाꣳसं जनयति ।
पुत्रमिति शेषः । न कामना कामपदाभावात् ।
ये समानाः समनसः पितरो यमराज्ये । तेषां लोकः स्वधा नमो यज्ञो देवेषु कल्पताम् । ये सजाताः समनसो जीवा जीवेषु मामकाः । तेषाम् श्रीर्मयि कल्पतामस्मिँल्लोके शतꣳ समा इति सकृदाच्छिन्नानभ्युक्ष्याग्नावादधाति ।
अभ्युक्ष्य मन्त्राभ्यामादधाति दक्षिणाग्नौ ।
अपः पिण्डानभ्यवहरति ब्राह्मणं वा भोजयति ।
अपोऽभिलक्षीकृत्य निक्षिपति । स्पष्टम् ।
सोऽयमेवं विहित एवानाहिताग्नेः ।
सोऽयं पिण्डपितृयज्ञ एवंप्रकारेणोक्त एवानाहिताग्नेरपि भवति ।
