विश्वामित्रोऽपि धर्मात्मा भूयस्तेषे महातपाः ।
पुष्करेषु नरश्रेष्ठ ! दशवर्षशतानि च ॥ २८ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे बालकाण्डे द्विषष्टितमः सर्गः
जरा (२८) मानः सर्गः ॥ २८ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां बालकाण्डे द्विषष्टितमः सर्गः
अथ त्रिषष्टितमः सर्गः
[मेनकया विश्वामित्रतपोभङ्गः]
अथ द्वितीयव्यूहदिशि पश्चिमायां काममोहेन तपोनाशनप्रति-पादनम्-पूर्ण इत्यादि । अम्बायास्सहस्ररश्मित्वाद्वर्षसहस्रप्रमाणेनैव विश्वामित्रस्याम्बापुरश्चरणोपक्रमसमाप्तिः सर्वदिक्षु । अत एव सहस्रावृत्तिरम्बायाश्श्रोत्रियब्राह्मणानामस्माकं । व्रतस्नातमिति । समाप्तपुरश्चरणमिति यावत् ॥ १ ॥
अब्रवीत् सुमहातेजा ब्रह्मा[३]सुरुचिरं वचः ।
ऋषिस्त्वमसि, भद्रं ते, स्वार्जितैः कर्मभिः शुभैः ॥ २ ॥
सुमहातेजा ब्रह्मेति । ब्रह्मविद्याधिदैवत्वतः तन्यैव तत्फलदातृत्वात् तदर्थं सुरुचिरं वचः भगवान् अब्रवीत । ऋषिस्त्वमसीति । एतेन राजशब्दानुपादानेन क्षत्रत्वजातिविश्लेषः कियान्वाऽभूदिति भगवताऽनुगृहीतं वेदितव्यम् ॥ २॥
