प्रीतिर्मानसी । हर्षस्तदुद्रेकमूलो मुखविकासादिः । शेषं पार्थिवाय निवेद्ये[१]त्यन्यः । इदं तु जगत्पतिमभिगम्येत्यनेनान्वितम् । ल्यपः पूर्वकालार्थत्वात् । अभिगमात् पूर्वं निवेदनायोगात् । जगत्पतिमभिगम्य निवेद्येत्येतावतैव सिद्धेः पार्थिवायेति चानन्वितम् । अपि च राज्ञे शेषं निवेद्येत्येतावतैव सिद्धेः पुनरब्रूतामिति चासंगतम् । तारतम्योचितानुचितानभिज्ञमन्दान् प्रति किञ्चित्पररीतिप्रदर्शनम् । सुधियस्तूभयं पर्यालोच्य स्वयमेव युक्तायुक्तं ज्ञास्यन्ति ॥ २२ ॥
ततः सुमन्त्रं द्युतिमान् राजा वचनमब्रवीत्
रामः कृतात्मा भवता शीघ्रमानीयतामिति ॥ २३ ॥
स तथेति प्रतिज्ञाय सुमन्त्रो राजशासनात् ।
रामं तत्रानयांचक्रे रथेन रथिनां वरम् ॥ २४ ॥
[२]प्रतिज्ञाय-उक्त्वा ॥ २४ ॥
अथ तत्रेति । 'प्रासादस्थो ददर्श' इति वक्ष्यमाणत्वादिह तत्रेति प्रासाद इत्यर्थः । तथा सहासीना इति-प्रासाद एव सहासीना इत्यर्थः । प्राच्या इत्यादौ 'द्युप्राक्' इत्यादिना यदादयः शैषिक-
