कुरुष्व मामनुचरं वैधर्म्यं नेह विद्यते ।
कृतार्थोऽहं भविष्यामि तव चार्थः प्रकल्पते ॥ २४ ॥
यदेवं अतो मामनुचरं कुरुष्व-स्वानुमतिं देहीति यावत् । इह-मत्सेवानुमतौ वैधर्म्यं-वैपरीत्यसाधकं न विद्यते । त्वदुक्तहेतोरन्यथा सिद्धत्वस्य दर्शितत्वादित्याशयः । अर्थः प्रकल्पत इति । फलमूला-द्याहरणरूपप्रयोजनमपि स्वप्रयासं विना ते प्रसिध्यति । अहं-अहं च तेन कृतार्थो भवामि । अत उभयहितं मदनुगमनमित्यर्थः ॥ २४ ॥
धनुरादाय सशरं खनित्रपिटकाधरः ।
"अग्रतस्ते गमिष्यामि पन्थानं [१]तव दर्शयन् ॥ २५ ॥
तदेव प्रयोजनं दर्शयति-धनुरादायेत्यादि । श्वापदादिरक्षाप्रयोजनो धनुग्रहः ॥ २५ ॥
तपस्विनां स्वाहाराणीति । स्वभूतान्याहाराणि, सुष्ठन्याहाराणि च ॥ २६ ॥
भवांस्तु सह वैदेह्या गिरिसानुषु रंस्यते ।
अहं सर्वं करिष्यामि जाग्रतः स्वपतश्च ते ॥ २७ ॥
स्वपतश्च करिष्यामीत्यनेन रात्रौ निर्निद्रत्वं प्रकाश्यते ॥ २७ ॥
रामस्त्वनेन वाक्येन सुप्रीतः प्रत्युवाच तम् ।
[४]व्रजापृच्छस्व, सौमित्रे ! सर्वमेव सुहृज्जनम् ॥ २८ ॥
