[१] त्वामप्येतादृशो भावः क्षिप्रमेवागमिष्यति ।
जीवितान्तकरो घोरः दातारमिव दक्षिणा ॥ ५७ ॥
एवं शापं मयि न्यस्य विलप्य करुणं बहु ।
चितामारोप्य देहं तत् मिथुनं स्वर्गमभ्ययात् || ५८ ॥
देहमिति । देहाविति यावत् ॥ ५८ ॥
तदेतच्चिन्तयानेन स्मृतं पापं मया स्वयम् ।
तदा बाल्यात् कृतं, देवि ! शब्दवेध्यनुकर्षिणा ॥ ५९ ॥
शब्दवेधीति । प्रथमं शव्दमात्रवेधी, पश्चात् विद्धशल्यस्यानुकर्षणमपि कृतवांस्तथा, तेनेत्यर्थः ॥ ५९ ॥
व्याधिमिति । उपस्थापयतीति शेषः ॥ ६० ॥
तस्मान्मामागतं, भद्रे ! तस्योदारस्य तद्वचः ।
यदहं पुत्रशोकेन संत्यक्ष्याम्यद्य जीवितम् ॥ ६१ ॥
उदारस्य - श्रेष्ठस्येत्यर्थः । तद्वचः- तस्य शापवचः फलमित्यर्थः ॥
चक्षुर्भ्यां त्वां न पश्यामि, कौसल्ये ! साधु मा स्पृश ।
[४]इत्युक्त्वा स रुदंस्त्रस्तः भार्यामाह तु भूमिपः ॥ ६२ ॥ त्रस्त इति । मरणभयादिति शेषः । अद्य जीवितं त्यक्ष्यामीति यत् अतो मुमूर्षुत्वात् न त्वां चक्षुषा पश्यामि ॥ ६२ ॥
