एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
24
[अयोध्याकाण्डः
दशरथाक्रन्दः
हा राम ! रामानुज हा !! हा वैदेहि तपस्विनि !!!
न मां जानीत दुःखेन म्रियमाणमनाथवत् ॥ २६ ॥
स राजा तेन दुःखेन [१] भृशमर्पित चेतनः ।
अवगाढः सुदुष्पारं शोकसागरमब्रवीत् ॥ २७ ॥
स राजा तेन दुःखेन भृशमर्पितचेतनः, अत एव गाढमग्नः सन् दुष्पारं शोकसागरं अब्रवीत् -- इति कविवाक्यम् ॥ २७ ॥
रामशोकमहा[२]ऽभोगः सीताविरहपारगः ।
श्वसितोर्मिमहाऽऽवर्तः [३] बाष्पफेनजलाविलः ॥ २८ ॥
बाहुविक्षेपमीनौघः विक्रन्दितमहास्वनः
प्रकीर्णकेशशैवालः कैकेयीवडवामुखः ।। २९ ।।
ममाश्रुवेगप्रभवः कुब्जावाक्यमहाग्रहः ।
[४] वरवेलो नृशंसायाः + रामप्रव्राजनायतः ॥ ३० ॥
[५][६]यस्मिन् बत निमग्नोऽहं, कौसल्ये ! राघवं विना ।
दुस्तरो जीवता, देवि ! मयाऽयं शोकसागरः ॥ ३१ ॥
अथ किमब्रवीदित्यतः —रामशोकेत्यादि । शोकरूपः महान् आभोगः- वैपुल्यं यस्य स तथा । सीताविरहरूपं पारं गच्छतीति
