एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
४५ सर्ग:]
305
तमासे राजवं त्रातुं सीता सौमित्रिमादिशव
इति ब्रुवाणां वैदेहीं बाष्पशोकपरिप्लुताम् ।
अब्रवील्लक्ष्मण: [१]त्रस्तां सीतां मृगवधूमिव ॥ ९ ॥
पन्नगासुरगन्धर्वदेवमानुपराक्षसैः ।
अशक्यस्तव, वैदेहि ! भर्ता जेतुं न संशयः ॥ १० ॥
[२] देवि! देवमनुष्येषु गन्धर्येषु पतत्रिषु
राक्षसेषु पिशाचेषु किन्नरेषु मृगषु च ॥ ११ ॥
दानवेषु च घोरेषु न स विद्येत, शोभने !
यो रामं प्रतियुध्येत समरे वासवोपमम् ।। १२ ।।
न स विद्यतेति । क इत्यतः- यो राममित्यादि ॥ १२ ॥
अवध्यः समरे रामः नैवं त्वं वक्तुमर्हसि ।
न त्वामस्मिन् वने हातुं उत्सहे राघवं विना ॥ १३ ॥
अनिवार्य बलं तस्य बलैर्बलवतामपि ।
त्रिभिर्लोकैः समुद्युक्तैः सेश्वरैरपि सामरैः ।। १४ ।।
बलवतां इन्द्रादीनामपि बलै: तस्य बलं अनिवार्य-अना- पृष्यमित्यर्थः ॥ १४ ॥
