एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
300
[अरण्यकाण्ड :
मायामृगवषः/*-
ग्रहीतुकामं दृष्ट्वैनं पुनरेवाभ्यधावत
तत्क्षणादेव संत्रासात् पुनरन्तर्हितोऽभवत् ॥ ११ ॥
पुनरेव ततो दूरात् वृक्षपण्डा [१] द्विनिस्सृतम् । क
दृष्ट्वा रामो महातेजाः तं हन्तुं कृतनिश्चयः ॥ १२ ॥
[२] भूयस्तु शरमृद्धृत्य कुपितस्तत्र राघवः ।
सूर्यरश्मिप्रतीकाशं ज्वलन्तमरि [३]मर्दनः ॥ १३ ॥
संधाय सुदृढे चापे विकृष्य [४] बलबद्धली ।
तमेव मृगमुद्दिश्य [५].श्वसन्तमिव पन्नगम् ॥ १४ ॥
मुमोच ज्वलितं दीप्तं अस्त्रं ब्रह्मविनिर्मितम् ।
ब्रह्मविनिर्मितमस्त्रमिति । ब्रह्मदत्तवाणमित्यर्थः । स एव हि परमापदि शरणम् ॥ १४ ॥
मारीचस्यैव हृदयमिति । न तु तत्कृतमायामृगा कारस्येत्यर्थः ॥
तालमात्रमथोत्प्लुत्य न्यपतत् स शरातुरः ।। १६ ।।
विनदन् भैरवं नादं धरण्यामल्पजीवितः [८]।
तालमात्रमुत्प्लुयेति । शरवेधवेगादिति शेषः ॥ १६ ॥
