स रथो राक्षसेन्द्रस्य नक्षत्रपथगो महान् ।
[१]चञ्चूर्यमाणः शुशुभे जलदे चन्द्रमा इव ॥ ३५ ॥
चञ्चूर्यमाणः – सञ्चरन् । चरेर्यङन्तात् शानच् । 'चरफलोश्च । उत्परस्यातः ।' इति नुगुत्वे । जलदस्थानं गगनं, चन्द्रस्थानं रथः ॥
मारीचा श्रममित्यनेन सः तदानीं तपस्तेपे पूर्वं रामनिरस्तः तदुःखादिति गम्यते । ताटकेयम् । 'स्त्रीभ्यो ढक्' || ३६
लोकानां – राक्षसलोकानाम् । 'आशङ्के नाथ जाने त्वं' इति पाकः पाठः । भयं आशङ्के, अथ क्षेमं न जाने - नावगच्छामीत्यर्थः कुतः इत्यतः - यत इत्यादि । एकाकीति शेषः ॥ ३८ ॥
एवमुक्तो महातेजाः मारीचेन स रावणः ।
ततः पश्चादिदं वाक्यं अब्रवीत् वाक्यकोविदः ॥ ३९ ॥
[७] आरक्षो मे हतस्तात ! रामेणाक्लिष्टकर्मणा ।
जनस्थानमवध्यं तत् सर्वं युधि निपातितम् ॥ ४० ॥
तस्य मे कुरु साचिव्यं तस्य भार्यापहारणे ।
आरक्षः - समाजस्थानभूतं जनस्थानम् ॥ ४० ॥
