एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
178
[अरण्यकाण्ड:
खरसैन्यविध्वंसनम्
दुरावारान्— अशक्यनिवारणान् । दुर्विषहान्-प्राणविमोकं विना केनापि सोढुमशक्यान् ।। १७ ।।
ते शराः शत्रुसैन्येषु मुक्ता रामेण लीलया ॥ १८ ॥
आददू रक्षसां प्राणान् पाशा: [४] कालकृता इव ।
लीलयेति । सकलप्रपञ्चसंहारब्रह्मस्वभावत्वात् भगवतो रामस्य इयं लीलेत्यविस्मयः। तेजसाऽऽविष्टशब्दवत् लीलयेत्यस्य च अभ्यासः तदर्थतात्पर्यप्रकाशनाय कवेः ॥ १८ ॥
भित्त्वा राक्षसदेहांस्तान् ते शरा रुघिराहुताः ।। १९ ।।
अन्तरिक्षगताः रेजुः दीप्ताग्निसमतेजसः ।
रुधिरैराप्लुताः – सिक्ताः । अत एव दीप्ताभिसमतेजसः ॥१९॥
असंख्येयास्तु रामस्य सायकाः चापमण्डलात् ।। २० ।।
विनिष्पेतुरतीवोग्राः रक्षप्राणापहारिणः ।
चापमण्डलादिति । मण्डलाकारतयैव संघानमोक्षणादिशैत्रचवतो दीर्घशाटी भ्रमित कन्दुकास्पन्दनवत् अनुभूयमानात् इत्यर्थः ॥ २० ॥
