एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
२२ सर्ग:]
167
आदिशत् दूषणं सेनापति रुडः खरस्वतः
आत्मदुश्चरितैः स्वयं हतो योऽद्य प्राणान् विमोक्ष्यते, तं रामं
न गणये इत्यन्वयः ॥ ३ ॥
परश्वषहतस्येति । तस्य परश्वधं मुख्यं आयुधम् ॥ ५ ॥
सा प्रहृष्टा वचः श्रुत्वा खरस्य वदनात् च्युतम् ।
प्रशशंस पुनमर्यात् [३] भ्रातरं रक्षसां वरम् ॥६॥
मौर्यात्- अव्यवस्थचित्ततालक्षणात् । पुनः प्रशशंस च-त्वत्समो वीरो नास्तीत्यादिना ॥६॥
तया परुषितः पूर्व पुनरेव प्रशंसितः ।
अब्रवीत् दूषणं नाम खरः सेनापतिं तदा ॥ ७ ॥
अयमेवार्थः विव्रियते--तयेत्यादि ॥ ७ ॥
