अस्मिंस्तु पुरुषव्याघ्रः काले दुःखसमन्वितः ।
तपश्चरति धर्मात्मा त्वद्भक्तथा भरतः पुरे ॥ २७ ॥
त्यक्ता राज्यं च [१] मानं च भोगांश्च विविधान् बहून् ।
तपस्वी नियताहारः शेते शीते महीतले ॥ २८ ॥
सोऽपि वेलामिमां नूनं अभिषेकार्थमुद्यतः ।
नृतः प्रकृतिभिः नित्यं प्रयाति सरयूं नदीम् ॥ २९ ॥
अत्यन्तसुखसंवृद्धः सुकुमारः [२]सुखोचितः ।
कथं न्वपररात्रेषु सरयूमवगाहते ॥ ३० ॥
पद्मपत्रेक्षणो वीरः श्यामो निरुदरो महान् ।
धर्मज्ञः सत्यवादी चे [३]ह्रीनिषेधः जितेन्द्रियः ॥ ३१ ॥
प्रियाभिभाषी मधुरः दीर्घबाहुररिन्दमः ।
संत्यज्य विविधान् भोगान् आर्य सर्वात्मना श्रितः ॥ ३२॥
निरुदर इति । अतुन्दिल इत्यर्थः । हीनिषेधः - ह्रिया - लज्जया अन्यस्त्र्यादिविषये निषेधः-चक्षुरादीन्द्रियनिवर्तनं यस्य स तथा । तत्रैव हेतुः- जितेन्द्रिय इति । आर्य-पूज्यम्, ज्येष्ठं त्वामित्यर्थः ॥ ३२ ॥
जित इति पृथक् पदम् । उच्यमानविशेषणकेन भरतेन स्वर्गो निर्जित एव । कुतः इत्यतः-- वनस्थमित्यादि । या भरतः
