एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
104
[अरण्यकाण्ड:
पञ्चवटी गमनम्
किं तु व्यादिश मे देशं मोदकं [१] बहुकाननम् ।
यत्राश्रमपदं कृत्वा वसेयं निरतः सुखम् ॥ ११ ॥
किं तु व्यादिशेति । आम्मन् त्वदधिष्ठितदेशे वत्स्यामीत्येव, अथापि उदकादियौकर्ययुतदेशं मे व्यादिश ॥ ११ ॥
ततोऽब्रवीन्मुनिश्रेष्ठः श्रुत्वा रामस्य तद्वचः ।
ध्यात्वा मुहूर्त धर्मात्मा [२] धीरो धीरतरं वचः ॥ १२ ॥
ध्यात्वेति-वासोचित देशमित्यर्थः ।। १२ ।।
पञ्चानां वटानां समाहारः पञ्चवटी, तदुपलक्षितत्वात् पञ्चवटी- त्यभिविश्रुतः तथा ॥ १४ ॥
- ↑ अगस्त्या श्रमात् बहुदूरदेशः अपेक्ष्यते । अगस्त्याश्रमः खलु स्थलीप्रायवनोद्देशे आसीत् (11-38)। रक्षसां निर्मूलनस्य चिकीर्षितत्वेन, अगस्त्याश्रमप्रान्ते भयात् राक्षसैरनागमनेन,मनुष्यसञ्चाररहितं स्थानं विवक्षितम् । अत एव अगस्त्योऽपि ‘ध्यात्वा मुहूर्त' 'तपसंश्च प्रभावेन' इत्यादि वदति ॥
- ↑ ततोवाच वचश्शुभम् ङ.
- ↑ एतदनन्तरं-'वैदेश। चानया राम वत्स्यसि त्व-मरिंदम ' इत्यधिकं-ङ.
. - ↑ एतदनन्तरं- काल ऽयं गभूयिष्ठ: य: कालस्तत्र, राघव! समयो
यो नरेन्द्रेण कृतो दशरथेन ते । तीर्णप्रतिज्ञः, काकुत्स्थ ! सुख राज्ये निवत्स्यसि ।
धन्यस्ते जनको, राम ! स राजा, रघुनन्दन ! यस्त्वया ज्येष्ठपुत्रेण ययातिरिव तारितः ॥
इत्यधिकं-ड. अ.
