|
|
तेन श्रीशंकरेण तस्य कुलं सम्यक्शोभां प्राप्तवत्स च श्रीशंकरः शीलेन साधुस्व
भावेन शुचिचरितेन वाऽत्यन्तमशोभत शीलमपि विद्यया दीप्तिमद्भूद्विद्याऽपि विन
येन नम्रीभावेन शुशुभे ।। ७२ । [ समशोभतेति । दिद्युते दीप्ता बभूवेत्यर्थ . । एका
वल्यलंकारः ] ।। ७२ ।।
किच सूरिराट्पण्डितराज: श्रीशंकरः कल्पवृक्षो यथा राजते तथा रराज यतः शोभन
यशेोलक्षणपुष्पाणामुचयो निचवयो यस्मिन् । श्रयन्त आश्रयन्तो विबुधाः पण्डिता
एवालयो भ्रमरा यस्मिञ्श्रयतां पाण्डितलक्षणानां देवानामालिः पङ्गिर्यत्रेति वा गुणलक्ष
णानां पलवानामुद्रम उद्भवो यस्मादवबोधस्तत्त्वज्ञानमेव फलं यस्मिन्क्षमैव रसो यस्मिन्नत
इत्यर्थः ।। ७३ ।॥ [ पूर्णोपमालुप्तोपमारूपकलपाश्चालंकारः ] ।। ७३ ।।
किंच कविराजः श्रीशंकरस्य गिरि वाण्यां चातुरी पेवितवत्यां सत्यां पातञ्जली
वाणी न च गणिता न च कापिली गीर्गणिता नापि काणादी गार्गणिताऽन्यासु ना
स्तिकानां गीषु का कथा ॥ ७४ ॥ [ कवीति । कवीपु वाल्मीक्यादिषु मध्ये राजत
इति तथा तस्य सकलकविशिरोमणेः श्रीभगवत्पादभ्येत्यर्थः ] [ शेपेति । शेपानद
वतारात्पतॐलेर्भवो यस्थाः सा तथेत्यर्थः । योगशास्त्रं हि पतञ्जलिपणीतमिति तु
प्रसिद्धमेव] [काणेति । कणभुक्संबन्विनीत्यर्थः] [काव्यार्थापत्तिग्लंकारः । तदुक्तम् ।
‘कैमुत्येनार्थसंपत्तिः काव्यार्थापत्तिरुच्यते ।
स जितस्त्वन्मुखेनेन्दु: का वार्ता सरसीरुहाम्' इति ]।। ७४ ।।
सर्वेष्वप्यादर्शपुस्तकेष्वेवमेव दृश्यते गौरादेराकृतिगणत्वाच डीपिति बोध्यम् ।
१ ख. घ, प्राऽऽप स च । २१ क. घ. "न्तथाऽऽश्र'।
