मिथ्यात्वज्ञानान्निष्कामता। एवं च कामस्यैव तृप्तिविघटकत्वातदभावस्योभयत्रापि सत्त्वात्तृप्तिसाम्यमिति भावः ॥ २३॥
विवेकत इत्युक्तमर्थं विवृणोति, श्रोत्रियत्वादिति ।
|
श्रोत्रियत्वाद्वेदशास्त्रैः भोगदोषानवेक्षते । |
स्पष्टोऽर्थः । बृहद्रथवृतान्तो मैत्रायण्युपनिषदि लभ्यते ॥ २४ ॥
तान् दोषान् प्रदर्शयति, देहेति ।
|
देहदोषांश्चित्तदोषान् भोग्यदोषाननेकशः। |
अनेकश उदाहरदिति पूर्वेणान्वयः । शुना वान्ते उद्गीर्णे स्पष्टमन्यत् । कामेषु जुगुष्सोत्पादनार्थमिदमुदाहरणम् ॥२५॥
सार्वभौमाच्छोत्रियस्याधिक्यप्रदर्शनाय तद्दोषानाह,निष्कामित्व इति ।
|
निष्कामत्वे समेऽप्यत्र राज्ञः साधनसञ्चये। |
मुगमा पदयोजना। राज्ञो भोग्यजातस्य संपादने दुःखम्, उत्तरकाले सार्वभौमत्वस्य नाशभीतिश्चेत्यर्थः ॥ २६॥
न तथा श्रोत्रियस्येत्याह, नोभयमिति ।
|
नोभयं श्रोत्रियस्यातस्तदानन्दोऽधिकोऽन्यतः। |
उभयं साधनसञ्चयभाविनाशरूपं । सम्राजः आशान्तरमप्यस्तीत्याह गन्ध र्वानन्द इति न तथा विवेकिनः ॥२७॥
तत्रोपपत्तिविवक्षया तस्य वैविध्यं द्वाभ्यां प्रदर्शयति, अस्मिन्निति
