सूतः--कुमार ! अलमत्यन्तशोकावेगेन । वीरपुरुषोचितां विपत्तिमुपगते पितरि त्वमपि तदनुरूपेणैव वीर्येण शोकसागरमुत्तीर्य सुखी भव ।
अश्वत्थामा--( अश्रूणि विमुच्य । )आर्य ! कथय कथय, कथं तादृग्भुजवीर्यसागरस्तातोऽपि नामास्तमुपगतः ?।
किं भीमाद्गुरुदक्षिणां गुरुमदां भीमप्रियः प्राप्तवान् ? ।
सूतः--शान्तं पापम् ।
अश्वत्थामा--
अन्तेवासिदयालुरुज्झितनयेनासादितो जिष्णुना ? ।
सूतः--कथमेवं भविष्यति ? ।
अश्वत्थामा--
गोविन्देन सुदर्शनस्य निशितं धारापथं प्रापितः ? ।
सूतः--एतदपि नास्ति ।
अश्वत्थामा--
शङ्के नापदमन्यतः खलु गुरोरेभ्यश्चतुर्थादहम् ॥ ९ ॥
सूतः--कुमार !
|
एतेऽपि तस्य कुपितस्य महास्त्रपाणेः |
अश्वत्थामा--किं पुनः कारणं शोकस्यास्त्रपरित्यागस्य वा ? ।
सूतः--ननु कुमार एव कारणम् ।
अश्वत्थामा--कथमहमेव ? ।
सूतः--श्रूयताम् । ( अश्रूणि विमुच्य । )
|
अश्वत्थामा हत इति पृथासूनुना स्पष्टमुक्त्वा |
