१३–विवक्षितमर्थमुपनिबध्नता च्छात्रेण स्वशब्दानामर्थो न कार्यः ।
१४-सिद्धहस्तोऽयमोषधिनिर्माणेऽगदङ्कारः१ ।
१५–आत्मतृप्तस्य मानवस्य बाह्यानामर्थानां कलयाप्यावश्यकता
नास्ति ।
१६-निर्धनस्य निधनस्य च का विशेषतेति वेत्य चेत्कामं निर्बृहि ।
१७–नवोढोऽयं युवाऽतिमात्रमनुरज्यते वध्वाम् ।
१८-श्रीरामस्य जीवने बह्वयः शिक्षा मिलन्ति ।
१९-पूर्णिमायां एषा रजनी । अहो अभिव्यक्ता चन्द्रिका
तरुच्छिद्रप्रोत किमपि
रमयत्यन्तरङ्गम् ।
२०–सहस्रदिव्ययुगांनामेकं ब्राह्मं दिनं भवति ।
१३-अर्थं ब्रवीत्यर्थं वक्तीत्यादेः प्रायशो दर्शनात् सर्वधात्वर्थानुवाद्यपि
करोतिनेंह
प्रयोगमर्हति ।
१४–ओषध्यः फलपाकान्ताः सस्यविशेषः । न हि तां निर्मीयन्ते ।
औषधं तु
निर्मायते |ओषधिसङ्करः स भवति । तेनौषधनिर्माण इति
वक्तव्यम् ।
१५-अवश्यंभाव आवश्यकम्। आवश्यकेनैव
मोंवस्योक्तत्वात्तल्प्रत्ययेन नार्थः ।
दुर्लभश्चायमावश्यकताशब्दः संस्कृते वाङ्मये । प्रकृतेऽपेक्षाशब्द
एवापेक्ष्यते।
१६–विशेष इति भावे घञ्न्तः । तेनापरो भावप्रत्ययो नापेक्ष्यते ।
तस्माद्विशेषतेत्यपशब्दोऽव्यवाहार्यः।
१७–स्त्री नामोढा भवति । पुरुषस्तु वोढा । वहनक्रियायां पुरुषस्य
कर्तृत्वं स्त्रियाश्च
कर्मत्वं प्रसिद्धम् । परिवेत्ताऽनुजोऽनूढे ज्येष्ठे
दारपरिग्रहादित्यत्रानूढै
इत्यत्रोत्तरपदलोपो द्रष्टव्यः। अनूढोऽनूढ़दार इत्यर्थः । एवं
परिणयनक्रियायमपि
द्रष्टव्यम् । तेन सद्यः कृतदारः अचिरकृतविवाह इति वा
वक्तव्यम् ।
तत्राचिरं कृतो विवाहो येनेति विग्रहः ।
१८-नेदं संस्कृतम् । संस्कृताभासं ह्येतत् । श्रीरामचरिते बहु
शिक्षणीयमस्तीत्येवं
वक्तव्यम् ।
१९–अद्य. पूर्णिमेति वक्तव्यम्। पूर्णिमा पौर्णमासीति च
शुक्लपक्षान्त्या तिथिर्भवति ।
२०-सहस्रं दिव्ययुगानीति वक्तव्यम् । अष्टादश निमेषास्तु काष्ठा
त्रिंशत्तु ता
कला इत्यादिषु संज्ञासंज्ञिनोः सामानाधिकरण्येन
प्रयोगदर्शनात्। षष्टीतुः
दुरुपपादा । क्वचित् संज्ञासंज्ञिभावमविवक्षित्वा करणे तृतीयां
प्रयुञ्जते वाचि
कोविदाः, द्वौ द्वौ मार्गदिमासौ स्याद्दतुस्तैरयनं त्रिभिरित्यमरे
यथा ।
अत्रभवतीति शेषः ।
१. वैद्यः।
