पुटमेतत् सुपुष्टितम्
६२
॥ चतुर्थोङ्कः ॥
- विदूषकः । १सा ख्खु तवस्सिणी ताए पिङ्गलछ्छीए सारभण्ड
- भूमिघरए मिच्चुमुहे विअ णिक्खित्ता ।
- राजा । ननु मत्सम्पर्कमुपलभ्य ।
- विदूषकः। २अह इं ।
- राजा । गौतम क एवं विमुखोस्माकं येन चण्डी कृत्वा देवी ।
- विदूषकः । ३सुणादु भवं । परिव्वाजिआ मे कहेइ । हिओ
- किल तत्तहोदी इरावदी रुजाविहथ्थचलणं देविं सुहं
- पुछ्छिदुं आअदा । तदो सा देवीए पुछ्छिदा । किं ण लख्खि
- दो जणो वल्लहोत्ति । ताए उत्तं । मन्दो वो उवआरो ।
- जं दे परिअणस्स वल्लहत्तणं तं ण जाणासित्ति ।
- राजा। भो निर्भेदादृतेपि मालविकायामयमुपन्यासः शङ्क-
- यति ।
- विदूषकः। ४तदो ताए अणुणिब्बन्धिज्जमाणाए भवदो अविणअं अन्तरेण परिगहीदथ्था किदा देवी ।
- १. सा खलु तपस्विना तया पिङ्गलक्ष्म्या सारभाण्डभूमिगृहे मृत्युमुख इव निक्षिप्ता ।
- २. अथ किम्।
- ३. शृणोतु भवान् । परिव्राजिका मे कथयति । ह्यः किल तत्रभवतोराती रूजाविहस्तचरणां देवीं सुखं प्रष्टुमागता । ततः सा देव्या पृष्टा । किं न लक्षितो जनो वल्लभ
- इति । तथोक्तम् । मन्दो व उपचारः । यत्ते परिजनस्य वल्लभत्वं तन्न जानासीति ।
५. ततस्तयानुनिर्बध्यमानया भवतोविनयमन्तरेण परिगृहीतार्था कृता देवी ।
|
|
