मानपरिणामत्वप्रसङ्गः९) तस्मात्समानो दोषः। आपातमा त्रेण साम्यमुक्तं परमार्थतस्तु भाविकं परिणामं वा कार्य कारणभावं वैच्छतामेष दुर्वारो दोषो न पुनरस्माकं मा यावादिनामित्याह । ‘परिहृतस्त्विति ॥ विचित्रशक्तित्वमुक्तं ब्रह्मणस्तत्र भृत्यपन्यासपरं ह्त्रम् ॥
सर्वपेत च तद्दशेनत ॥ ३० ॥
एतदाक्षेपसमाधानपरं ह्त्रम् ॥
विकरणत्वान्नेति चेत्तदुक्तम ॥ ३१॥
कुलालादिभ्यस्तावद्वह्यकरणापेक्षेभ्यो देवादीनां बाह्यान पेक्षाणामान्तरकरणपेक्षवृष्टीनां प्रमाणेन दृष्टो यथा वि शेषो नापन्तुं शक्यः । यथा तु(२) जाग्रत्सृष्टेर्वा ह्यक रणपेशायास्तदनन्तरकरणमात्रसाध्या दृष्टा खट्ने र थादिवृष्टिरशक्यापहोतुमेवं स्र्वशक्तेः परस्या देवताया आन्तरकरणानपेक्षाया जगत्सर्जनं श्रूयमाणं न सामान्य तो दृष्टमात्रेणापन्हवमर्हतीति ॥ न प्रयोजनवत्वत ॥ ३२ ॥ न तावदुन्मत्तवदस्य मतिविभ्रमाज्जगत्प्रक्रिया प्रान्तस्य सर्वज्ञत्वानुपपत्तेः । तस्मात्प्रदावतानन जगत्कर्तव्यम् । प्र शावतश्च प्रवृत्तिः खपरहिताद्वितप्राप्तिपरिवरप्रयोजना सती नाप्रयोजनाल्पायासापि संभवति, किं पुनरपरिमेया
(१) प्रसङ्गात्-पा० २ । ३ । ४ ।
(२) यथा च-पा १ । ४ ।
