गात्रसेवकः-(क) अंघो मए।
भटः-(ख) किं तुए ।
गात्रसेवकः --(ग) अंघो भद्द ।
भटः--(घ) किं भद्दत्ति ।
गात्रसेवकः--(ङ) अंघो भद्दवदी ।
भटः —(च) किं भद्दवदी ।
गात्रसेवकः--(छ) भद्दवदी पि आढत्ता ।
भटः-(ज) ण तुवं एत्थ अवरज्झो । कण्डिळसुण्डिकिणी खु अवरज्झा, जा राअवाहणं गहणिअ सुरं देदि ।
गात्रसेवकः– (झ) अंघो मए उत्तं—मा मूळविद्धिं विणासेहि त्ति ।
(क) अङ्धो मया ।
(ख) किं त्वया ।
(ग) अङ्धो भद्र ।
(घ) किं भद्रेति ।
(ङ) अङ्घो भद्रवती ।
(च) किं भद्रवती ।
(छ) भद्रवन्यप्याहिता ।
(ज) न त्वमत्रापराद्धः । कण्डिलशौण्डिकी खल्वपराद्धा, या राजवाइनं गृहीत्वा सुरां ददाति ।
(झ) अङ्घो मयोक्तम् –मा मूलवृद्धिं विनाशयेति ।
अंघो मए उत्यमित्योऽष्ट संवादाः ॥
अंघो मए उत्तमित्यादि । उक्तम् अर्थात् कण्डिलशौण्डिक्यै । उत्ता मए कण्डिळसुण्डिकिणी’ इति कचित् साधुतरः पाठः। मूलवृद्धिं मा विनाशय, स्थितायां भूलधनस्थानीयायां भद्रवत्यां तत्परिचरणभृतिभाजो मम सकाशात् किमपि मद्यमूक्यं बृद्धिस्थानीयं दिनेदिने ते सुलभं भवेत्, तदेतद् मूलनाशनेन सा नाशयेस्याभिप्रायः ॥
