मिलि-(अपवार्य) पद्मिनीति भण ।
कुमु–(स्वगतम्) हन्त मे कौमुदीपरता, या स्खलयति गोत्रम् । (परिक्रामन्ति)
जीमू–(स्व)
- यस्याः परिष्वङ्गनिबद्धकामः प्रतीक्षमाणस्समयं व्रतान्ते ।
- आसं तदाप्तौ समुपस्थितायां हा हन्त साऽत्येति दृशोः पदं मे ॥
(प्रकाशम्) सर्वत्र विचेतव्याऽत्र प्रिया ।
कुमु-हन्त महाशू्रस्य तव वशं प्रापितायाः स्वसुहृदपेक्षया किमिति मन्यमानोऽहं अन्यकार्यनिरतोऽभूवम् ।
मिलि-हळा ! तुमस्सिं पावस्स मतेभस्स वसं गताए किं मह जीविदेण । तदो विसं भख्खिअ विमुंचेमि पाणे । (त्वयि पापस्य मत्तेभस्य वशंगतायां किं मम जीवितेन । ततो विषं भक्षित्वा विमुञ्चामि प्राणान् । (इति उरस्ताडयति)
कुमु-
- न दृश्यते तत्र सहोदरीति तातो ममोक्तिं स निशम्य सद्यः ।
- असूनुपेक्षेत न संशयोऽत्र ततो मया तद्वदता न भाव्यम् ॥
तदिहैव प्राणा मोक्तव्याः ।
जीमू–अरे दुरात्मन् ! मत्तेभ ।
- अगणयन्मम शौर्यमनल्पकं प्रियतमामपहृत्य सुदुर्मतिः ।
- निपतितोऽसि मदीयरुषः पदे क्व शरणं तव लभ्यमहो भवेत् ॥
कुमु-आर्य ! स दुरात्मा सत्वरं निपात्यः । अन्यथा क्वचिद्वने निलीनो भविष्यति भवतो भीतः ।
जीमू-दन्तान् कटकटापयन्
- पातकी यातु पाताळं पातु वः तं सुरेश्वरः ।
- भूत्वा क्रोधस्य मे पात्रं मत्तेभः किं स जीवतु ॥
मिलि-(अप) सखे ! दिष्ट्या दृढीभूतं मत्तेभवैरं जीमूतस्य ।
कुमु-त्वर्यतां रिपुनिग्रहाय ।
जीमू-भद्र, यावदानेष्यामि प्रणयिनीं तावदिहास्यतां युवाभ्याम् ।
