न परस्मरमञ्जर्याः स्युर्न श्राद्धे ऋत्विजस्तथा ॥
ऋत्विक् पुत्रादयोऽप्येते सकुल्या ब्राह्मणा द्विजाः।
वैश्वदेवे नियोक्तव्या यथैते गुणवत्तराः।
लभ्यते तदा सोदयोंऽपि भोजयितव्यः। तथा चापस्तम्ब —‘‘एवं च
गुणवदवलाभे सोदयोंऽपि भोजयितव्य इति । तस्याप्ययमेवाभि
प्रायो लक्ष्यते, वैश्वदैविकब्राह्मणस्थान एवेति, अन्यथा वाक्या
नर्थक्यापतेः
‘पुत्रः पौत्रः प्रपौत्रो वा भ्राता वा भ्रातृसन्ततिः।
मातृपक्षस्य पिण्डेन सम्बन्धो यो जलेन वा ।
कुलद्वयेऽपि चोत्सन्ने स्त्रीभिः कार्या क्रिया नृप ।
सपिण्डान्तर्गते वाऽपि कार्याः प्रेतस्य याः क्रियाः " इति ।
त्राणामश्राद्धार्हत्वाङ्गीक्रियमाणे षड्भ्यस्तु परतो भोज्या इति
षट्पुरुषोर्वपुरुषोत्पन्नसगोत्राणा गुणवत्तरत्वाभावेऽपि आर्द्र
यतार्था प्राप्नोति, सत्यं, सगोत्रा ये श्रद्धेयास्ते गुणवत्तरत्वेन वा
समन्विताः श्राद्धे ग्राह्याः, ये तु सगोत्रा अश्राद्धेयाः, ते गुणवत्वेन
विहीना अपि इत्यतितरां विरूढं स्यात् । अतः षट्पुरुषेभ्योऽर्वाक्
सगोत्राः पैतृकश्राद्धे नाहःवैश्वदेविके त्वङ्गः, ततः परे तु पैतृके
ऽप्यहं इत्यत्र वाक्यार्थः ।
इदं च सर्वमपि गोत्रापेक्षयाऽधिकगुणानां समगुणानां वा स
