|
अहह धाष्टर्यममुष्य वटोर्गिरिं व्यथितबाहुरसाबवरोपयेत् । |
अहहेति । व्यथितः प्राप्तसादो बाहुर्यस्य । अवरोपयेद् अधः स्थापयेत् । बद्धविगर्हणः सञ्जातनिन्दः हरिः इन्द्रः दिवससप्तकमुग्रमवर्षयत् ॥ ७ ॥
|
अचलति त्वयि देव ! पदात् पदं गलितसर्वजले च धनोत्करे । |
अचलतीति । त्वयि पदात् स्वस्थानात् पदप्रमाणं देशमपि अचलाति अगच्छति सति गलितसर्वजले निस्सारे अत एव मरुता वायुना अपहृते त्वत्सकाशादू[१] अभिशङ्कितधीर्भीतः । अथवा त्वदभिशङ्किता विष्णुः स्वयमयमिति सशङ्का धर्यिस्य । समुपाद्रवत् सम्प्राप्तवान् ॥ ८ ॥
|
शममुपेयुषि वर्षभरे तदा पशुपधेनुकुले च विनिर्गते । |
शममिति । उपेयुषि प्राप्तवति । भुवि समुपाहितभूधरः यथास्थानं निक्षिप्तगोवर्धनः त्वं परिरेभिषे आक्ष्लिष्टोऽभूः ॥ ९ ॥
|
धरणिमेव पुरा धृतवानसि क्षितिधरोद्धरणे तव कः श्रमः |
धरणिमिति । पुरा वराहावतारे ॥ १० ॥
इति गोवर्धनोद्धरणवर्णनं त्रिषष्टितमं दशकम् ।
- ↑ ’त् त्वद् अ ’ ख. पाठः.
