प्राप्तायाः शूर्पणख्या मदनचलधृतेरर्थनैर्निस्सहात्मा
तां सौमित्रौ विसृज्य प्रवलतमरुषा तेन निर्लूननासाम् ।
दृष्टैवनां रुष्टचित्तां खरमभिपतितं दूषणं च त्रिमूर्धं
व्याहिंसीराशरानप्य युतसमधिकांस्तत्क्षणादक्षतोष्मा ॥ ८ ॥
सोदर्याप्रोक्तवार्ताविवशदशमुखादिष्टमारीचमाया-
सारङ्गं सारसाक्ष्या स्पृहितमनुगतः प्रावधी र्वाणघातम्
तन्मायाक्रन्दनिर्यापितभवदनुजां रावणस्तामहार्षीत्
तेनार्तोऽपि त्वमन्तः किमपि मुदमधास्तद्वधोपायलाभात् ॥ ९॥
|
सोदर्येति । तेन सीताविरहेण बहिरार्त इति सिध्यति, अन्तः किमपि
मुदमधा इत्युक्तेः । अनेन च स्त्रीवचनं प्रमाणीकुर्वतामेवं दुःखमिति ग्राहयितुमेतदित्यपि सूचितम् ॥ ९॥
भूयस्तन्वीं विचिन्वन्नहृत दशमुखस्त्वद्वधूं मद्वधेने-
त्युक्त्वा याते जटायौ दिवमथ सुहृदः प्रातनोः प्रेतकार्यम् ।
गृह्णानं तं कंबन्धं जघनिथ शबरीं प्रेक्ष्य पम्पातटे त्वं
सम्माप्तो वातसूनुं भृशमुदितमनाः पाहि वातालयेश ! ॥ १० ॥
|
इति श्रीरामचरिते पम्पासरसि हनूमत्समागमवर्णनं
नीतः सुग्रीवमैत्रीं तदनु हनुमता दुन्दुभेः कायमुच्चैः
क्षिप्त्वाङ्गुष्ठेन भूयो लुलविथ युगपत् पत्रिणा सप्त सालान् ।
हत्वा सुग्रीवघातोद्यतमतुलबलं वालिनं व्याजवृत्या
वर्षावेलामनैषीर्विरहतरलितस्त्वं मतङ्गगाश्रमान्ते ॥ १ ॥
सुग्रीवेणानुजोक्त्या सभयमभियता[१] व्यूहितां वाहिनीं ता-
मृक्षाणां वीक्ष्य दिक्षु द्रुतमथ दयितामार्गणायावनम्राम्
|
* 'करणे हनः' (३०४:३७) इति णमुल् ।
- ↑ 'तो' को ग. पाठः.
