५६० २५१ o १४६ पृष्ठम्- १८० शब्दार्थशक्तिमूलत्वात् २८१ शब्दार्थशक्त्याक्षिप्तोऽपि शब्दार्थशासनज्ञान शब्दो व्यजकता विभ्रत् ४६४ शरीरीकरण येषा ५२२ , शषौ सरेफसंयोगः मारस्याशिनो यत्नात् श्शार एव मधुरः शहारे विप्रलम्भाख्ये ३२९ श्रुतिदुष्टादयो दोषाः २१८ २०५ २०७ २१४ वांच्यवावकचारव० वाच्यस्यातया वापि वाच्याना वाचकानाच वाच्यार्थपूर्विका तद्वत् बाच्यालङ्कारवर्गोऽयं वाणी नवस्वमायाति विज्ञायत्थं रसादीनां विधिः कथाशरीरस्य विनेयानुन्मुखीकर्तु विभावभावानुभाव विरुद्धकाश्रयो यस्तु विरोधमविरोधञ्च विरोधिनः स्युः शृङ्गारे विरोधिरससम्बन्धिः विवक्षातस्परत्वेन विवक्षिताभिधेयस्य विवक्षिते रसे लब्ध. विशेषतस्तु शृङ्गारे विषयं सुकविः काव्यं विषयाश्रयमप्यन्यत् विस्तरेणान्वितस्यापि वृत्तयोऽपि प्रकाशन्ते वेद्यते स तु काव्यार्थ व्यक्तः कन्यविशेषः सः व्यायव्यजकभेदेऽस्मिन् व्यज्यन्ते वस्तुमात्रेण व्यजकत्वैकमूलस्य ४०० ३९६ संख्यातुं दिङ्मानं ५४६ ३०३ संवादास्तु भवन्त्येव ३६१ संवादो ह्यन्यसादृश्य ५०१ २२३ सगुणीभूतव्यंग्यैस्सालझारैः १७४ | सङ्करसंसृष्टिभ्यो पुनः ५०१ ३६५ सत्काव्यं कर्तुं वा ज्ञातुं ५१६ सन्धिसन्ध्यघटनं ३२९ स प्रसादो गुणो ज्ञेयः २१२ ३२३ । समर्पकत्वं काव्यस्य ३६१ ९१ सरस्वती स्वादु तदर्थवस्तु ५१७० / सर्वत्र गद्यबन्धेऽपि ३२६ ९३ सर्वे नवा इवाभान्ति ५२८ १०३ सर्वेष्वेव प्रभेदेषु २१८, २८६ ५२९ स विभिनाश्रयः कार्य: २७९ स सर्वो गम्यमानत्वं १५१ सा व्ययस्य गुणीभावे सुप्तिवचनसम्बन्धैः २१९ | सोऽर्थस्तव्यक्तिसामर्थ्य ५१७ | स्वसामर्थ्यवशेनैव : १०१ २८५ स्वेच्छाकेसरिणः स्वच्छ. शक्तावपि प्रमादित्वं शब्दतत्त्वाश्रयाः काश्चित् शब्दस्य स च न ज्ञेयः
