आस्ते तत्र स निर्वृतः सुखसुधां चर्वन् सदात्यन्तिकीं
स्वस्थः संसृतिनाटकं स्फुटरसं पश्यन् विभावादिभिः ।
सम्पन्नः सकलैर्गुणैरनुपमैः स्थानं सिताभ्राकृतेः
कीर्तेरात्मसमैः सहैव पुरुषैः शुद्धैश्च बुद्धै: परम् ॥ ६२ ॥
अर्हद्दासः स भक्त्युल्लसितमवसितं भूधरे तत्र कृत्वा
कल्याणं तीर्थकर्तुः सुरकुलमहितः प्रापदारमीयलोकम् ।
अर्हद्दासोऽयमित्थं१ जिनपतिचरितं गौतमस्वाम्युपज्ञं
गुम्फित्वा काव्यबन्धं कविकुलमहितः प्रापदुच्चैः प्रमोदम् ।।
धावन् कापथसम्भृते भववने सन्मार्गमेकं परं
त्यक्त्वा श्रान्ततरश्चिराय कथमप्यासाद्य कालादमुम् ।
सद्धर्मामृतमुद्धृतं जिनवचःक्षीरोदधेरादरात्
पायंपायमितश्रमः सुखपदं दासो २भवत्यर्हतः॥ ६४ ॥
मिथ्यात्वकर्मपटलैश्चिरमावृते मे
युग्मे दृशोः कुपथयाननिदानभूते३ ।
आशाधरोक्तिलसदञ्जनसम्प्रयोगै-
रच्छीकृतेऽद्य पृथुसत्पथमाश्रितोऽस्मि ॥ ६५ ॥
इत्यर्हद्दासकृतौ काव्यरत्ने भगवदुभयमुक्तिवर्णनो नाम
दशमः सर्गः ॥
मुनिसुव्रतकाव्यं सम्पूर्णम् ।
शुभमस्तु।
१. 'ई', २. 'वाम्यह' ख. पाठः. ३. 'धा' के. पाठः.
