हृदा तु प्रत्वयं प्र[१]सवशरकेलीगृहगतं
तदीयनत्यन्तं परिहसितपर्वेन्दुलुपमम् ॥ ४५॥
तदनु शशिमुखी सा प्राप्य शय्यानिकेत
निजमभजत तल्प निर्मरानपीडा।
किमपि जनितकम्पैरङ्गकै ङ्गमाला-
बचन(चरण)चलितमल्लीवल्लरीतुल्यकुल्यः ॥ ४६॥
मनसा सदृशानुरागभाजी मुहुन्धुक्तपरस्पराभिसारौं ।
अवमानभयेन जातचिन्ताबवलन्तौ वधुपा च तावभूताम् ॥ ४७ ॥
तल्पादनत्परसमुच्चलितोऽथ तत्वा-
त्पुष्पायुधेन बलिना परिणुद्यमानः
सोऽयं निवेश शनकैः श[२] फरेक्षणायाः
शम्यागृहं शमितकल्पमणिप्रदीपम् ॥ ४८ ॥
बद्धोधमा तदभिसारविधौ बिसोढुं.
तत्तादृशं मदनतापमपारयन्ती ।
मुग्धा विहाय शयनं खयमुत्थिता च
न्यस्तं च तेन विवरे कुचयोः करानम् ॥ ४९ ॥
पुलकिततनुवल्ली सा ततः प्रीतिवेगा-
स्मृदुलभुजलताभ्यां गाढमालिङ्गय कान्तम् ।
अधिककुतुकमारादानमय्या[३]दसीयः
वदनमघरबिम्ब चुम्बति स्म प्रकामम् ॥ ५०॥
अनुदिवसमयोगे चेतसा कातितं य-
द्यदपि मदननाम्ना [४]देशिकेनोपदिष्टम्
