विधेयमिति । देवं विधेयं अनुकूलं परिकलय जानीहि । तदेवाह स इति ।
तथाप्येकं यन्मे मनसि तदिहाकर्णय वचः
सहायैर्नो हीनस्त्वमसि कुरुवंशाम्बुधिविधो ।
शतं ते सोदर्या गुरुरपि सपुत्रः सुरनदी-
तनूजो राधेयो ह्यहमपि विधेयाः स्म निरतम् ॥ ३२ ॥
तथापीति सहायानाह-शतं त इति ।।
सहायैरेभिस्त्वं जयसि हरितो निश्चितमिदं
ततो यज्ञश्रेष्ठं कुरुकुलमपाकर्तुमुचितः ।
ददद्दानं भूरि प्रथितजयसंजातसुयशा
न तापस्य स्मर्ता बकरिपुकृताक्षेपजनुषः ।। ३३ ॥
सहायैरिति । इरितो दिशः । दददिति । "नाभ्यस्तात्-' इति नुमभावः । ताप- स्यति स्मृयोगे अधीगर्थ-' इति षष्ठी। लापं न स्मर्तेत्यर्थः ।।
मुदं धेहि खान्ते परिहर विषादं अज धृतिं
समर्थोऽसि स्वीयं सकलमभिलाषं कलयितुम्
महोत्साहा धीराः किमिति परसंपत्समुदया-
ल्लभन्ते वैधुर्य करकलितकल्याणत्रिधयः ॥ ३४ ॥
मुदमिति । वैधुर्य दुःखम् ।
इतीदं संजल्पं सुबलतनयोक्तं श्रुतिपथं
समानीय प्रज्ञानयनतनयः संमदमधात् ।
मितं च प्रोवाच प्रकटितनिजार्तिस्तु शकुने
विजेतव्याः पार्थास्तदभिविजयात्सर्वविजयः ॥ ३५ ॥
इतीदमिति । संजल्प वाक्यम् । समदं हर्षम् । प्रसोदामोदसंभदाः इत्यमरः ॥
त्वदुरूसहायसंपत्यत्त्वेऽपि ते दुर्जया इति जये प्रकारान्तरे पृच्छति--
न ते शक्या युद्धे कथमपि कृतास्त्राः सुरगणै-
रजेया दैत्यैश्च प्रकटभुजवीर्याः कृतधियः
यथा शक्नोम्येतान्परिभवितुमन्येन विधिना
यथा चेजानीघे द्रुतमुपदिशाशु प्रणयतः ॥ ३६॥
न ते इति । स्पष्टम् ।
