पृष्ठम्:कथासरित्सागरः - सोमदेवभट्टः - १९०३.djvu/२७३

४ ।]

२६९

शशाङ्कवतीलचकः १२ ।

ॐ करोम्यत्र तावदित्यनुचिन्तयन्। प्रेक्षन्ते ॥ ८०
रखतु योऽत्रास्सि चित्रकृत्सदशो मुथा । अभिव्येन बद्धाः व ॥ ८१
यr:; २१ धू? :ः तत् । आहूय सुखमवाले च ॥ ८२
 भिन्नै पथाशलिंग्विं दे ॥ ८३
रथेने iयम् । तदेतां राजतनयां युयैतद्वोधयाम्यहम् ॥ ८४
 तत्रैकमहमुन्मत्तरूपं रम्यमकारयम् ॥ ८५
श्रमजून ४ तः। आमाश्चत क्रीडनं राजपुत्रैर्निजन्तिकम् ॥ ८६
२६५ ई। । छम् । प्रवेशितश्च सुंभश्यन् चित्रं त्वत्स्तुतिं व्यधात् ॥ ८७
इष्ट्रोऽब्जशाङ्कपाणिर्दक्ष्मीविलाखभूः। सोऽयं हरिरिवानन्तभुग्धः कमलाकरः ॥ ८८
नृत्यतस्तस्माद्राजकन्य निशम्य सा । शमपृच्छकिमाहाथ की के * लिये ॥ ८९
निधन ८९
मनुवधेन पृच्छन्तीमहगुक्तवान् । इष्टपूर्वाऽमुना अमुन्मत्तेनै ॥ ९०
मया योऽयं लिखित रूपगौश्चन। इत्युक्त्वा त्वं मया तस्यै ‘ज्ञा न च। ॥ ९१
जङ्गवत्प्रेगरसासेकाप्य्ते हृदि । संभूतोऽभिनवस्तभ्या दयः बर छः ॥ ९२
'न राज्ञात्र पित्रा तया विलोक्य सः। नृत्यनुशतकोऽहं च धन्निलिौ ततः ॥ ९३
भृति चोस्का सा क्षीयमाणा दिने दिने । झाक्षेन्दुलेखे यश नाम् ॥ ९४
राजाच पापन्नमाश्रित्यायतनं हरेः । बिजभासेविनी युक्त्या ऽ।। ऽ था : ॥ ९५
विनिद्रा च चन्द्रचन्द्रातपासह। धिता निश्त्रास्त्रयोश्च भेजने ॥ ९६
प्रतनोद्देशात्प्रविष्टं मां विलोक्य सा । आहूय बभरणैः सगौरवलयः ॥ ९७
निर्गतश्चाहं तद्दत्तवसनाधलें। गथामपश्यं लिखित त्वकृतं फू । ! . सः ॥ ९८
पTखादनस्रोरसवगानामुद्धर्द्वजातिपरिरम् ।
कमलाकरमप्राप्त के प्रति संज्ञावली छतम् ॥ ९९
बाहगेतां च लन्धतचित्तनिश्चयः । त्रधनाथसगळ् तत्र ॥ १००
"ख तत्र मायैषा लिखिता तया । इति श्रीनिवचः श्रुत्वा गT४ च ॥ १०१
णोत नेत्रेण प्रविष्टाशिव तां हृदि । तद् । दंशावलीं ध्यायञ्जहर्षे इङ्ग ॥ १०२
अयं थावञ्च ख चिन्तयति भूत्सुकः । तावत्पिता शमङ्कश्च यश । हूँ( ॥ १०३
पुत्र राजानो मश्नाबद्ध इवोरगाः । स्यन्दन्थे तु नष्ट अर्थ : है '॥ १०४
दृष्टा भाद्यापि जिगीय सुखसङ्गः । तदुद्युक्तो भबालस्यमुच्यआंध वा ॥ १०५
ग्रतो गत्वा त्वमङ्गाधिपतिं रिपु । अस्मान्प्रति कृतारम्भं निजदेशादिनि ॥ १०६
बचा हृष्टः प्रतिपेदे तथेति खः ॥ शr: प्रियां प्रति च तां । : 4४७४; ॥ १०७
आ समादिष्टैः प्रतस्थे स धनैः सह । आकम्पयन्महीrgी तेथीनि च आदि ॥ १०८
णकैः कैश्चित्प्राप्याङ्गाधिपतेश्चग़म । प्रख्यत्रस्कन्भनेन सहायुध्यस् तेन सः ॥ १०९
मेिवागस्त्यस्तेजस्वी तस्य च द्विषः। वलं पर्धा स जग्राह जीrधग्रहं च सं '॥ ११०
च संयम्य पितुः पार्श्वभमुं रिपुम् । प्रतीहारस्य धुर्यस्य' हस्ते दत्वानुrt ॥ १११
रिपूजेतुमितस्तात गतोऽधुना । इति क्षत्सुर्खनास्मै पिने संदशति ॥ ११२
क्रमेणान्यधूपानुपचितो बलैः। स प्राप विदिशापुर्या निकट भलाकार ॥ ११३
अश्व व्यभुजत्स दूतं मेघमलिने । शचे ईखवलीपिने याचितुं त स ॥ ११४
एताद्दुष्टं तं बुद्ध कन्यार्थमागतम् । मेधसाली झुषः प्रीत्या तeqrी मागणं ॥ ११५
योऽब्रवीचैनं राजपुत्रं कृतादरम् । स्वयं परिश्रम दूतसाध्येऽथे कि कृतम् ॥ ११६
ञ्छितं तत्कारणं शृणु यत्र यत्र । एत हंसावलीं यास्यव्युतये ५ ॥ ११७