१७४ अग्निपुराणे [५४५० इह रत्ये चेह रमत्या उग्रो भौमच रौद्रक ॥ २२ ॥ विष्णुश्च वरुणो धाता रायस्पोषो महेन्द्रक । श्रग्निर्यमो नैऋतोऽय वरुणो वायुरेवच ॥ २३ ॥ कुवैर ईशोऽनन्तोऽथ ब्रह्मा राजा जलेखर । तस्मै स्वाहेद विष्णुश्च तद् विप्रासेति होमयेत् ॥ २४ ॥ सोमो धेन्विति षड हत्वा इम मेति च होमयेत् । आपोहिष्ठेति तिसृभिरिमा रुद्रेति होमयेत् ॥ २५० दशदिक्षु बलि दद्यात गन्धपुष्पादिनाऽचयेत । प्रतिमा तु समुत्थाप्य मण्डले विन्द्यमेद बुध ॥ २६ ॥ पूजयेद गन्धपुष्पाद्यैर्हेमपुष्पादिभि क्रमात | जलाशयास्तु दिग्भागे वितम्तिहयसम्मितान् ॥ २७ ॥ कृत्वाऽष्टौ स्थण्डिन्नान रम्यान सेकतान देशिकोत्तम । वरुणस्येति मन्त्रेण साज्यमष्टशतं तत ॥ २८ ॥ चक यवमय हुत्वा शान्तितोय समाचरेत् । सेचयेन्मूर्ध्नि देव तु सजीवकरण चरेत् ॥ २८ ॥ ध्यायेत् तु वरुण युक्त गौर्या नदन लोगो । श्रो वरुणाय नमोऽस्यर्च्य तत सान्निध्यमाचरेत ॥३०॥ उत्थाप्य नागपृष्ठाद्यैर्भ्रामयेत ते समझ ले । आपोहिष्ठेति च क्षिपेत त्रमध्वाक्त घटे जले ॥ ३१ ॥ जलाशये मध्यगत सुगुप्त विनिवेशयेत् । स्नात्वा ध्यायेश्च वरुण सृष्टि ब्रह्माण्ड सञ्जिकाम् ॥१२॥ अम्मिवीजेन मन्दग्धा तम ज्ञावयेधराम् । सर्वमापोमय लोक ध्यायेत तत्र जलेश्वरम् । ३३ ॥ नामध्य स्थित देव ततो यूप निवेशयेत् ।
