इतरस्य शास्त्रनिचयस्य कारका
मनुजेषु केचन परं तु तापसाः ।
भगवाञ्जगद्भरणसंहृतिक्षमः
फणिराज एव पदशास्त्रभाष्यकृत् ॥ २२ ॥
अशुचिं शठं विषयलुब्धमास्तिक-
द्विषमप्रवृत्तगुरुशास्त्रभक्तिकम् ।
यदि शिष्यमानयति भाष्यमुद्गृण-
न्विपदं तयोर्वदति दृग्गत: फणी ॥ २३ ॥
प्रयतः प्रसन्नहृदयो जितेन्द्रियः।
प्रवणो महत्सु गुरुशास्त्रभक्तिमान् ।
फ[१]णिनः कृतिं पठति चेन्न हीयते
न भजत्यघं न गुरुणा विरुध्यते ॥ २४ ॥
प्रथमं विचिन्तय गतिं तथा गतां
पदसूत्रवार्तिककृतोर्द्वयोरपि ।
फ[२]णिशिष्यचेष्टितमपि श्रुतं ततो
बहुविघ्नमेव पदशास्त्रशीलनम् ॥ २५ ॥
कुशलाय वृद्धिरिति सिद्ध इत्यथे-
त्युदितं पदत्रयमुपक्रमे कृतेः ।
यदृषित्रयेण प[३]ठतां निरागसां
मत एव मङ्गलमु[४]देत्यनिर्गलम् ॥ २६ ॥
प्रथ[५]मोत्तरस्य फलमाह्निकस्य य-
त्पठने पतञ्जलिरनल्पमब्रवीत् ।
