शब्दकल्पद्रुमः/कुलायः
कुलायः, पुं, (कुलानां पक्षिसमूहानां अयः वास-
कुलायस्थः, पुं, (कुलाये नीडे तिष्ठति । स्था + कः ।)
कुलायिका, स्त्री, (कुलायः पक्षिवासस्थानं विद्यते
कुलालः, पुं, (कुलं घटादिनिर्म्माणोपयोगिमृदाद्युपा-
कुलाली, स्त्री, (कुलं पर्व्वतकुलं कलायकुलं वा अलति
कुलाहः, पुं, (कुलं पालककुलं स्वकुलं वा आहन्ति ।
कुलाहकः पुं, (कुलाह + संज्ञायां कन् ।) कृकलासः ।
कुलाहलः, पुं, (कुलं आहलति स्पृशति स्पर्द्धते वा ।
कुलिः, पुं, (कुल् + इन् किञ्च ।) हस्तः । इति त्रि-
कुलिः, स्त्री, (कुल् इन् किच्च ।) कण्टकारी । इति
कुलिकः, त्रि, (कुलं अधीनतया प्रशस्ततया वा अ-
कुलिकः, पुं, अष्टमहानागान्तर्गतनागविशेषः ।
|
कुलिङ्गः, पुं, (कौ पृथिव्यां लिङ्गति गच्छतीति । कु
कुलिङ्गकः, पुं, (कुलिङ्ग + अल्पार्थे कन् ।) चटक-
कुलिङ्गाक्षी, स्त्री, (कुलिङ्गस्य अक्षिवत् फलं यस्य ।)
कुलिङ्गी, क्ली, (कुलिङ्ग + स्त्रियां गौरादित्वात् ङीष् ।)
कुलिरः, पुं, (कुल् + बाहुलकात् इरन् किच्च ।)
कुलिशं, क्ली, पुं, (कुलौ हस्ते शेते अवतिष्ठते । कुल +
कुलिशनायकः, पुं, (कुलिशवत् नायको यस्मिन् ।)
कुलिशाङ्कुशा, स्त्री, (कुलिशेनाङ्कुशेन चैव निमृह्यते
कुलिशासनः, पुं, (कुलिशं वज्रं तद्वत् दृढमासनमस्व ।)
कुली, स्त्री, (कुलि + कृदिकारान्तत्वात् वा ङीष् ।)
|
कुलीनः, पुं, (कुले प्रशस्तवंशे जातः । “कुलात् खः” ।
|
|
|
|
|
कुलीनकः, पुं, (कुलीन + संज्ञायां कन् ।) वनमुद्गः ।
कुलीनसं, क्ली, (कौ लीनं भूलग्नं द्रव्यादिकं स्यतीति ।
कुलीरः, पुं, (कुल् संस्त्याने + ईरन् किच्च ।) क-
कुलीरशृङ्गी, स्त्री, (कुलीरावयव इव शृङ्गं यस्य । कुलीर-
कुलीरात्, [द्] पुं, (कुलीरं अत्तीति । अद् + क्विप् ।
कुलीशः, पुं क्ली, (कुलिश + पृषोदरात् दीर्घः ।)
कुलुकं, क्ली, (कुल् + बाहुलकात् उलच् किच्च
कुलुक्कगुञ्जा, स्त्री, (कौ भूमौ लुक्का गुप्ता गुञ्जा इव ।)
कुलेश्वरः, पुं, (कुलस्य जगत्समूहस्य कुलचक्रस्य वा
कुलोत्कटः, पुं, (कुले कुलेन वा उत्कटः उद्रिंक्त उग्रो
कुल्फः, पुं क्ली, (कल संख्याने “कलिगलिभ्यां फग-
कुल्मलं, क्ली, (कुष् निष्कर्षे “कुषेर्लश्चं” । उणां ४ ।
|
कुल्माषं, क्ली, (कोलतीति । कुल् + क्विप । ततः कुलं
कुल्माषः, पुं, (कोलति इति । कुल् + क्विप् । कुल्
कुल्माषाभिषुतं, क्ली, (कुल्माषैर्यवादिभिरर्द्धस्विन्नै-
कुल्मासं, क्ली, (कोलतीति कुल् भक्तमिश्रितजलम् ।
कुल्यं, क्ली, (कुल् बन्धे + क्यप् ।) अस्थि । इत्यमरः ।
कुल्यः, त्रि, (कुलस्यापत्यम् । “अपूर्ब्बपदादन्यतरस्या-
कुल्या, स्त्री, (कुले प्राणिगणे साधुः तत्र साधु-
|
कुवं, क्ली, (कौ पृथिव्यां वलते मण्डलाकारपुष्पावय-
कुवकालुका, स्त्री, (कुवमिव कायते प्रकाशते ।
कुवङ्गं, क्ली, (कुत्सितं वङ्गमिव गुणैः ।) सीसकम् ।
कुवचः, त्रि, (कुत्सितं वचः यस्य ।) कुवादः । पर-
कुवज्रकं, क्ली, (कु ईषत् वज्रं हीरकमिव कायते ।
कुवरः, पुं, (कुत्सितं यथा स्यात् तथा व्रियते । वृ +
कुवलं, क्ली, (कौ वलते । वल् + पचाद्यच् ।) उत्पलम् ।
कुवलयं, क्ली, (कोः पृथिव्या भूमेर्वा वलयमिव शोभा-
कुवलयापीडः, पुं, (कुवलयं उत्पलं आ सम्यक् पीड-
कुवलयिनी, स्त्री, (कुवलयानां सङ्घः ततः खलादि-
कुवलाश्वः, पुं, (कौ पृथिव्यां वलते विचरणसमर्थो
कुवली, स्त्री, (कुबल + स्त्रियां गौरादित्वात् ङीष् ।)
कुवादः, त्रि, (कुत्सितो वादः भाषणं यस्य ।) कुवचः ।
|
कुवाहुलः, पुं, (कुत्सितं वहतीति । कु + वह +
कुविन्दः, पुं, (कुत्सितं भक्तादिम्रक्षितसूत्रादिकं कुत्सि-
कुवृत्तिकृत्, पुं, (कुवृत्तिं ईषदावरणरूपं चरणं
कुवेणी, स्त्री (कु ईषत् वेणन्ते गच्छन्ति मत्स्या
कुवेरः, पुं, (कुत्सितं वेरं शरीरमस्य ।) तथा च वायु-
कुवेरः, त्रि, (कुत्सितं वेरं क्षेपणं दानादिकं गति-
कुवेरकः, पुं, (कुवेर + संज्ञायां कन् ।) नन्दीवृक्षः ।
कुवेराक्षी, स्त्री, (कुवेरस्य अक्षीव पिङ्गलं पुष्प-
कुवेराचलः, पुं, (कुवेरस्य अचलः ।) कैलासपर्व्वतः ।
कुवेराद्रिः, पुं, (कुवेरस्य अद्रिः पर्व्वतः ।) कैलास-
कुवेलं, क्ली, (कुवेषु जलजपुष्पेषु मध्ये इं शोभां लाति
कुश इ कि द्युतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (चुरां
|
कुश य इर् श्लिषि । आलिङ्गन इति यावत् । इति
कुशं, क्ली पुं, (कु पापं श्यति नाशयति । कु + शो
कुशं, क्ली, (कौ पृथिव्यां भूमौ शेते । भूलग्नत्वात्
कुशः, पुं, (कु पापं श्यति नाशयति विहितराजधर्म्मा-
|
कुशः, त्रि, (कु कुस्तिते कर्म्मणि शेते अवतिष्ठते ।
कुशण्डिका, स्त्री, (कुशैः कण्डिका इव । कुशकण्डिका
|
|
|
|
|
|
कुशपः, पुं, (कुश् य संश्लेषे + बाहुलकात् कपन् ।)
कुशपुष्पं, क्ली, (कुशाकारं पुष्पमस्य ।) ग्रन्थिपर्णम् ।
कुशलं, क्ली, (कुश् + वृषादित्वात् कलन् । यद्वा कुं
|
कुशलवौ, पुं, (पुष्पवतोरिव एकशक्त्या तयोरेव
कुशलप्रश्नः, पुं, (कुंशलः शुभः प्रश्नः ।) कुशलजिज्ञासा ।
कुशली, स्त्री, (कुश इव लीयते । ली + डः गौरादि-
कुशली, [न्] त्रि, (कुशलं अस्त्यस्य । कुशल + इनिः ।)
कुशस्थलं, क्ली, (कुशप्रधानं स्थलम् ।) कान्यकुब्ज-
कुशस्थली, स्त्री, (कुशस्थल + स्त्रियां ङीष् ।) द्वा-
कुशा, स्त्री, (कुश् य संश्लेषे + कः टाप् च ।) रज्जुः ।
कुशाकरः, पुं, (कुशैराकीर्य्यते समन्तात् अग्रेण
कुशाक्षः, पुं, (कुश इव सूक्ष्मं क्षुद्रमित्यर्थः अक्षि
कुशाग्रीयमतिः, त्रि, (कुशाग्रीया कुशानां अग्रवत्
|
कुशारणिः, पुं, (कुशं शापप्रदानार्थं जलं अरणिरिव
कुशाल्मलिः, पुं, (कुत्सितः शाल्मलिः ।) रोहित-
कुशिंशपा, स्त्री, (कुत्सिता शिंशपा ।) कपिलशिं-
कुशिकः, पुं, (कुशः कुशसंज्ञको महीपालो जनकत्वे-
कुशितं, त्रि, (कुश् + इतच् । यद्वा कुशसंश्लेषे + क्त
कुशी, स्त्री, (कुश + अयोविकारार्थे “जानपदेति”
कुशी, [न्] पुं, (कुशाः सन्त्यस्य । समाधियोगकाले
कुशीदं, क्ली, (कुसीद + पृषोदरात् सस्य शत्वम् ।)
कुशीलवः, पुं, (कुत्सितं शीलं अस्य इति कुशीलः ।
कुशीलवौ, पुं, (कुशश्च लवश्च तौ कुशीलवौ ।) एक-
कुशीवशः, पुं, (कुशीव कुशवान् सन् शेते समाधौ
कुशूलः, पुं, (कुसूल + पुषोदरात् शत्वम् ।) तुषानलः ।
|
कुशेशयं, क्ली, (कुशे जले शेते । कुश + शी + अच् ।
कुशेशयः, पुं, (कुशेशयं पद्ममिव आकृतिर्विद्यतेऽस्य ।
कुष ग निष्कर्षे । इति कविकल्पद्रुमः । (क्र्यां --
कुषलः, त्रि, (कुष् + बाहुलकात् कलच् ।) कुशलः ।
कुषाकुः, पुं, (कुष + “कठिकुषिभ्यां काकुः” । उणां
कुषितः, त्रि, (कुष् निष्कर्षे + क्तः ।) जलमिश्रितः ।
कुषीदं, क्ली, (कुसीद + पृषोदरात् षत्वम् ।) कुसी-
कुष्ठं, क्ली, (कुष्णाति रोगम् । कुष् + “हनि कुषीति” ।
|
|
कुष्ठः, पुं, (कुष्णाति शरीरस्थशोणितं विकुरुते इति ।
|
|
|
|
|
|
चर्म्मदलसिध्मपामाविस्फोटक्रिमिकिटिमजित्तैलम्” ॥
|
|
|
|
|
|
कुष्ठकेतुः, पुं, (कुष्ठस्तन्नाशकः केतुरिव ।) भूभ्याहुल्यः ।
कुष्ठगन्धि, क्ली, (कुष्ठस्येव गन्धोऽस्य । समासे इच् ।)
कुष्ठघ्नः, पुं, (कुष्ठं हन्ति इति । हन् + टक् ।) हिता-
कुष्ठघ्नी, स्त्री, (कुष्ठघ्न + स्त्रियां टित्वात् ङीप् ।) काको-
कुष्ठनाशनः, पुं, (कुष्ठं नाशयतीति । नश् + णिच् +
कुष्ठनाशिनी, स्त्री, (कुष्ठं नाशयतीति । नश + णिच्
कुष्ठलं, क्ली, (कु कुत्सितं स्थलम् । अम्बष्ठादित्वात्
कुष्ठसूदनः, पुं, (कुष्ठं सूदयति नाशयतीति । सूदि +
कुष्ठहन्ता, [तृ] पुं, (कुष्ठं हन्ति इति । कुष्ठ + हन्
कुष्ठहन्त्री, स्त्री, (कुष्ठहन्तृ + स्त्रियां ऋदन्तात्
कुष्ठहृत्, पुं, (कुष्ठं हरतीति । कुष्ठ + हृ + क्विप
कुष्ठारिः, पुं, (कुष्ठस्य अरिः शत्रः नाशक इत्यर्थः ।) |
कुष्ठी, [न्] त्रि, (कुष्ठः अस्यास्तीति । कुष्ठ +
कुष्मलं, क्ली, (कुष् + “कुटिकुषिभ्यां क्मलन्” । उणां
कुष्माण्डः, पुं स्त्री, शिवस्य गणदेवताभेदः । (यथा,
कुष्माण्डकः, पुं, (कुष्माण्ड + स्वार्थे कन् ।) कुष्माण्डः ।
|
कुष्माण्डी, स्त्री, (कुष्माण्ड + स्त्रियां जातित्वात् ङीष् ।)
कुस इ कि भासने । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (चुरां-
कुस य इर् श्लिषि । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (दिवां-
कुसलं, क्ली, (कुस् + कलच् ।) कुशलम् । इत्यमर-
कुसितः, पुं, (कुस + “कुसेरुम्भोमेदेताः” । उणां ४ ।
कुसिदायी, स्त्री, (स्त्रीत्यर्थे “वृषाकप्यग्निकुसित-
कुसिम्बी, स्त्री, (कौ पृथिव्यां शिम्बीति ख्याता ।
कुसीदं, क्ली, (कुस् + “कुसेरुम्भोमेदेताः” उणां । ४
|
कुसीदायी, स्त्री, (कुसीदः कुसीदजीवी तस्य पत्नी ।
कुसीदिकः, त्रि, (कुसीदं वृद्धिस्तदर्थं द्रव्यं कुसीदं तत्
कुसुमं, क्ली, (“कुसेरुम्भोमेदेताः” । उणां ४ । १०६ ।
|
कुसुमपुरं, क्ली, (कुसुमाख्यं पुरम् ।) पुरविशेषः ।
कुसुममध्यं, क्ली, (कुसुमं मध्ये अभ्यन्तरे यस्य ।)
कुसुमाञ्जनं, क्ली, (कुसुमाकारमञ्जनं शाकपार्थि-
कुसुमात्मकं, क्ली, (कुसुममेवात्मा स्वरूपं यस्य ।
|
कुसुमाधिपः, पुं, (कुसुमेषु कुसुमप्रधानवृक्षेषु अधिपः
कुसुमाधिराट्, [ज्] पुं, (कुसुमेषु कुसुमप्रधानवृक्षेषु
कुसुमायुधः, पुं, (कुसुमानि आयुधानि अस्त्राणि
कुसुमालः, पुं, (कुसुमवत् लोभनीयं द्रव्यादिकं आ-
कुसुमासवं, क्ली, (कुसुमानां तद्रसानां आसवम्
कुसुमेषुः, पुं, (कुसुमानि इषवो वाणा यस्य ।) काम-
कुसुम्भं, क्ली, (कौ पृथिव्यां सुम्भति शोभते दीप्तिं
कुसुम्भः, पुं, (“कुसेरुम्भोमेदेताः” । उणां । ४ । १०६ ।
|
कुसूः, पुं, (कुस् + कूप्रत्ययः ।) किञ्चुलुकः । इति
कुसूलः, पुं, (कुस् + कूलच् । यद्वा कुशूलः निपा-
कुसृतिः, स्त्री, (कुत्सिता सृतिः उपायः व्यवहारो वा ।)
कुस्तुभः, पुं, (कुं भुवं स्तुभ्नोति । स्तुन्भ + मूला
कुस्तुम्बरी, स्त्री, (कुत्सिता तुम्बरी । पृषोदरात् सुटि
कुस्तुम्बुरु, क्ली, (कुत्सितं तुम्बति अर्द्दयति यत् ।
कुस्म क ङ मतीक्षिते । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (चुरां-
कुह त् क ङ विस्मायने । इति कविकल्पद्रुमः ॥
कुह, व्य, (“वा ह च छन्दसि” । ५ । ३ । १३ । |
कुहः, पुं, (कुहयति विस्माययति ऐश्वर्य्यप्रभावेन यः ।
कुहकं, क्ली, (कुह + “बहुलमन्यत्रापि” । उणां
कुहकजीवी, [न्] त्रि, (कुहकेन इन्द्रजालविद्यया
कुहकस्वनः, पुं, (कुहकः विस्मापकः स्वनः शब्दो-
कुहकस्वरः, पुं, (कुहकः विस्मापकः स्वरो यस्य ।
कुहक्कः, पुं, तालभेदः । यथा, सङ्गीतदामोदरे ।
कुहनं, क्ली, (कु ईषत् प्रयत्नेन हन्यते इति । हन् +
कुहनः, पुं, (कुं पृथ्वीं भूमिं वा हन्ति खनतीत्यर्थः ।
कुहना, स्त्री, (कुह + “ण्यासश्रन्थो युच्” । ३ । ३ ।
कुहनिका, स्त्री, (कुह + युच् स्वार्थे कः टाप् अत
कुहरं, क्ली, (कुं भूमिं हरतीति । कु + हृ + अच् ।) |
कुहरः, पुं, (कुह विस्मायने + कः । कुहं विस्मा-
कुहरितं, क्ली, (कुहरयति कण्ठशब्दं करोति ।
कुहलिः, पुं, (कु + हलि + इन् ।) पूगपुष्पिका । इति
कुहा, स्त्री, (कुह + कः टाप् च ।) कटुकी । इति
कुहुः, स्त्री, (कुह + मृगष्वादित्वात् कुः ।) कुहूः ।
कुहूः, स्त्री, (कुह + बाहुलकात् कूप्रत्ययः ।) नष्टेन्दु-
कुहूकण्ठः, पुं, (कुहूरितिशब्दः कण्ठे यस्य ।) को-
कुहूमुखः, पुं, (कुहूरिति शब्दः मुखे यस्य ।) कोकिलः
कुहूरवः, पुं, (कुहूरिति रवो यस्य ।) कोकिलः ।
|
कुहूलं, क्ली, (कुह + ऊलक्प्रत्ययः ।) सशल्यभूरन्ध्रम् ।
कुहेडिका, स्त्री, (कु ईषत् हेडति वेष्टते नेत्रसञ्चा-
कुहेडी, स्त्री, (कु ईषत् हेडति वेष्टते नेत्रसञ्चारो
कुहेलिका, स्त्री, (कु ईषत् हेडति षेष्टते नेत्रसञ्चारो-
कू शि ङ आर्त्तस्वरे । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (तुदां--
कू ञ ग शंब्दे । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (क्र्यां--उभं
कूः, स्त्री, (कूनाति शब्दायते इति । कू + क्विप् ।)
कूकुदः, त्रि, (कू शब्दे भावे क्विप् । कुवः शब्दस्य
कूचः, पुं, (कु शब्दे “कुवश्चट् दीर्घश्च” । उणां
कूचिका, स्त्री, (कूच + टित्वात् ङीप् । स्वार्थे कन् ।)
कूज हिक्वने । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां-परं-अकं-
कूजितं, क्ली (कूज् + भावे क्तः ।) पक्षिध्वनिः इति
कूट क ङ अप्रसादाप्रदोः । इति कविकल्पद्रमः ॥
कूट त् क दाहे । मन्त्रे । इति कविकल्पद्रुमः ॥
कूटः, पुं, (कूटयति दग्धीकरोति शापप्रभावेन सा-
|
कूटः, पुं, स्त्री, (कूट्यते दातुं न शक्यते स्थावर
कूटः, पुं, क्ली, (कूट् + घञ् ।) निश्चलः । राशिः ।
कूटकं, क्ली, (कूट् + संज्ञायां कन् ।) फालम् । इत्य-
कूटकः, पुं, (कूट् + ण्वुल् ।) कवरी । इति त्रिकाण्ड-
कूटकृत्, पुं, (कूटं करोतीति । कूट + कृ + क्विप्
कूटजः, पुं, (कूटे पर्व्वते एव जायते । जन + डः ।)
कूटपूर्व्वं, पुं, हस्तिनां त्रिदोषजज्वरः । इति |
कूटपालकः, पुं, (कूटं मृत्स्तोमं पालयतीति । पालि
कूटयन्त्रं, क्ली, (कूटं कैतववत् यन्त्रम् ।) आमिषं दत्त्वा
कूटशाल्मलिः, पुं, (कूटः शाल्मलिः ।) शाल्मलिविशेषः ।
कूटसंक्रान्तिः, स्त्री, अर्द्धरात्रातीते सूर्य्यस्य राश्यन्त-
कूटस्थः, त्रि, (कूटे मायायां तिष्ठतीति । यद्वा, कूट-
|
कूटस्थं, क्ली, (कूटस्थ इव प्रकाशते यत् । अर्शआदे-
कूटसाक्षी, [न्] त्रि, (कूटः मायावी मिथ्यावादी
कूटागारं, क्ली, (कूटं आगारं गृहम् ।) वडभी ।
कूटार्थभाषिता, स्त्री, (कूटार्थस्य दुर्भेद्यार्थस्य कल्पि-
कूड, शि घान्ये । भक्षे । इति कविकल्पद्रुमः । (तुदां-
कूड्यं, क्ली, (कूडति घनीभवति मृदादिना । कूड् +
कूण, त् क सङ्कोचे । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (अद-
कूण, क ङ सङ्कुचि । इति कविकल्यद्रुमः ॥ (चुरां-
कूणिः, त्रि, (कूणति कुञ्चितो भवति रोगादिभिरिति
|
कूणिका, स्त्री, (कूण् + ण्वुल् टाप् अत इत्वञ्च ।)
कूदरः, पुं, (कुत्सितं उदरं यस्य । ऋतुदोषतः पापो-
कूद्दालः, पुं, (कुद्दाल + पृषोदरात् दीर्घत्वे साधुः ।)
कूप, त् क दौर्ब्बल्ये । (अदन्तचुरां--परं--अकं--सेट् ।)
कूपः, पुं, (कु ईषत् आपी यत्र । “ऋक्पूरित्यः” ।
|
कूपकः, पुं, (कूपे गर्त्ते कायते प्रकाशते इति । कै +
कूपाङ्गः, पुं, (कूपाकारं अङ्ग अस्मिन् ।) रोमाञ्चः ।
कूपारः, पुं, (कुं पृथिवीं पिपर्त्ति पूरयति । पॄ +
कूपिका, स्त्री, (कूप + संज्ञायां कन् ततष्टाप् अत-
कूपी, स्त्री, (कूप् + इन् ततो ङीप् ।) पात्रविशेषः ।
कूमं, क्ली, (कोः पृथिव्याः भूमेर्वा उमा कान्तिर्य-
कूरः, पुं, (वेञ स्यूतौ + भावे क्विप् ऊः । कौ भूमौ
कूर्च्चं, क्ली, (कुर्य्यते इति कुर् बाहुलकात् चट् निपा-
कूर्च्चः, पुं क्ली, (कुर् + चट् निपातनात् दीर्घः ।)
|
कूर्च्चः, पुं, (कुर् + बाहुलकात् चट् निपातनात् दीर्घः ।)
कूर्च्चशिरः, [स्] क्ली, (कूर्च्चस्य शिरः इव शिरो-
कूर्च्चशीर्षः, पुं, (कूर्च्चं श्मश्रु तद्वत् शीर्षं यस्य ।)
कूर्च्चशीर्षकः, पुं, (कूर्च्चं श्मश्रु तद्वत् शीर्षं यस्य । कप् ।)
कूर्च्चशेखरः, पुं, (कूर्च्चमिव शेखरमस्य ।) नारिकेल-
कूर्च्चिका, स्त्री, (कूर्च्चाकारोऽस्त्यस्याः । कूर्च्च + ठन् ।)
कूर्द्द ङ क्रीडायाम् । इति कविकल्पद्रुमः । (भ्वां-
कूर्द्दनं, क्ली, (कूर्द्द + भावे ल्युट् ।) क्रीडा । खेला ।
कूर्द्दनी, स्त्री, (कूर्द्द्यतेऽस्याम् । कूर्द्द + अधिकरणे
कूर्पं, क्ली, (कुरं पाति । पा + कः ।) भ्रूद्वयमध्यस्थ-
कूर्पासः, पुं, (कुर्परे शरीरे अस्यते आस्ते वा । अस्
कूर्म्मः, पुं, (कुत्सितः ईषद् वा ऊर्म्मिः वेगो यस्य ।
|
|
कूर्म्मचक्रं, क्ली (कूर्म्माकारं चक्रम् । मध्यपदलोपी
|
|
|
|
|
कूर्म्मपृष्ठः, पुं, (कूर्म्मस्य पृष्ठमिव । कठोरत्वात् तथा-
कूर्म्मपृष्ठकं, क्ली, (कूर्म्मपृष्ठमिव कायते प्रकाशते
कूर्म्मराजः, पुं, (कूर्म्मरूपेण कूर्म्मेषु वा राजते यः ।
कूल, आवृतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां--परं--
कूलं, क्ली, (कूलति जलप्रवाहं आवृणोतीति । कूल्
|
कूलकं, क्ली, पुं, (कूल + स्वार्थे संज्ञायां वा कन् ।)
कूलकः, पुं, (कूल + संज्ञायां कन् ।) कृमिपर्ब्बतः ।
कूलङ्कषः, पुं, (कूलं तीरं कषति भिनत्तीति । कष् +
कूलङ्कषा, स्त्री, (कूलङ्कष + टाप् ।) नदी । इति
कूलभूः, स्त्री, (कूलस्य तीरस्य भूः भूमिः ।) तीर-
कूलवती, स्त्री, (कूलं तटः अस्त्यस्याः । अस्त्यर्थे
कूलहण्डकः, पुं, (कूले तडागादौ हुण्डते संघीभव-
कूवरः, पुं, क्ली, (कू शब्दे + वरच् ।) युगन्धरः ।
कूवरः, पुं, (कू + वरच् ।) कुब्जकः । कुँजा इति
कूवरी, स्त्री, (कूवर + गौरादित्वात् ङीष् ।) कम्ब-
कूष्माण्डः, पुं, (कु ईषत् ऊष्मा अण्डेषु वीजेषु यस्य ।)
कूष्माण्डकः, पुं, (कूष्माण्ड + स्वार्थे कन् ।) कूष्माण्डः ।
कूष्माण्डी, स्त्री, (कूष्माण्ड + गौरादित्वात् जातित्वात्
|
कूहना, स्त्री, (कुह + युच् । पृषोदरात् पूर्ब्बदीर्घः ।)
कूहा, स्त्री, (कु कुत्सितं ईषद्वा ऊह्यतेऽत्र । ऊह
कृ, ञ कृतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां-उभं-सकं-
कृ, ञ न वधे । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (स्वां--उभं--सकं--
कृ, ञ द डु कृतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (तनां--उभं
कृकः, पुं, (कृ + कक् ।) गलः । इति हेमचन्द्रः ॥ कृकणः, पुं, (कृ इति कणति शब्दं करोतीति । कृ +
कृकरः, पुं, (कृ करणं सृष्ट्यादिकार्य्यं करोतीति ।
कृकला, स्त्री, (कृकाकारं गलदेशाकृतिं लातीति ।
|