शब्दकल्पद्रुमः/कर्व्वुरः
कर्व्वुरः, पुं, (कृणाति हिनस्ति प्राणिनः । किरति
कर्व्वरी, स्त्री, (कर्व्वर + षित्वात् ङीप् ।) शिवा ।
कर्व्वुरः, पुं, (कर्व्वति हिनस्ति सदर्पो भवति वा । कर्व्व
कर्व्वूरः, पुं, (कर्व्व + खर्ज्जूरादित्वात् ऊरः । उणां १ ।
कर्श्यः, पुं, (कृश् + यत् ।) कर्च्चूरः । इति राज-
कर्षः, पुं क्ली, (कृष् विलेखने पचाद्यच् । कर्मणि
कर्षः, पुं, (कृष् + भावे घञ् ।) कर्षणम् । इति
कर्षकः, त्रि, (कर्षति भूमिमिति । कृष् + ण्वुल् ।)
कर्षणं, क्ली, (कृष् + भावे ल्युट् ।) कृषिकर्म्म । लाङ्ग-
कर्षणिः, स्त्री, (कृष् + अनिः ।) असती । इत्युणादि-
कर्षणी, स्त्री, (कर्षण + गौरादित्वात् ङीष् ।) क्षी-
कर्षफलः, पुं, (कर्षः कर्षमात्रं फलं यस्य ।) विभी-
|
कर्षफला, स्त्री, (कर्षफल + टाप् ।) आमलकीवृक्षः ।
कर्षार्द्धं, क्ली, (कर्षस्य अर्द्धम् ।) तोलकपरिमाणम् ।
कर्षिणी, स्त्री, (कर्षति इति । कृष् + णिनिस्ततो
कर्षूः, पुं, (कृष् + “कृषिचमितनिधनिसर्जिखर्जिभ्य
कर्षूः, स्त्री, (कृष् विलेखने + “कृषिचमितनीति”
कर्हि, व्य, (किम् + “अनद्यतने हिलन्यतरस्याम्” ।
कर्हिचित्, व्य, (कर्हि च चिच्चेति विग्रहः । पाणिनि-
कल, त् क गतौ । सङ्ख्यायाम् । इति कविकल्पद्रुमः ॥
कल, ङ सङ्ख्यारुतोः । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां--
कल, क नुदौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (चुरां--परं-- |
कलं, क्ली, (कडति माद्यति अनेन । कड मदे + “हल-
कलः, पुं, (कल + भावे घञ् वृद्ध्यभावः ।) मधुरास्फुट-
कलः, त्रि, (कलयति मान्द्यं नयति जाठराग्निम् । कल
कलकः, पुं, (कलते इति । कल + ण्वुल् । स्वार्थे कन्
कलकण्ठः, पुं, (कलप्रधानः कण्टो यस्य ।) कलध्वनिः ।
कलकलः, पुं, (कलादपि कलः । युगपत्सममुत्थित-
कलघोषः, पुं, (कलो मधुरो घोषो ध्वनिर्यस्य ।)
कलङ्कः, पुं, (कलयति इति । कल + क्विप् । कल्
कलङ्कषः, पुं, (करेण कषति हिनस्ति नाशयति वा ।
कलङ्कषा, स्त्री, (कलङ्कष + टाप् ।) करताली । इति
कलङ्की, [न्] त्रि, (कलङ्कोऽस्त्यस्य । इनिः ।) अप-
कलङ्कुरः, पुं, (कं जलं लङ्कयति गमयति भ्रामय-
|
कलञ्जः, पुं, (कं लञ्जयति । लजि + अण् ।) विषास्त्र-
कलटं, क्ली, (कं जलं लटति आच्छादयति । आवृ-
कलतूलिका, स्त्री, (कं सुखं विषयत्वेन लाति गृह्नां-
कलत्रं, क्ली, (गड सेचने + “गडेरादेश्च कः” ।
कलधूतं, क्ली, (कलेन अवयवेन धूतं शुद्धम् ।) रूप्यम् ।
कलधौतं, क्ली, (कलेन अवयवेन धौतम् ।) स्वर्णम् ।
कलध्वनिः, पुं, (कलः अस्फुटमधुरः ध्वनिर्यस्य ।)
कलनं, क्ली, (कल्यते लक्ष्यते दुष्यते वा । कल +
कलनः, पुं, (कं जलं लाति । तथा सन् नमति । |
कलना, स्त्री, (कल + भावे युच् । टाप् च ।) वशी-
कलन्दरः, पुं, (कलं शास्त्रविहितवाक्यं शिष्टाचारं
कलन्दिका, स्त्री, (कं सुखं लाति विषयत्वेन इति ।
कलन्धुः, स्त्री, (कलायाः मात्रायाः अन्धुरिव । शक-
कलभः, पुं, (कलेन करेण शुण्डेनेति यावत् भाति ।
कलभवल्लभः, पुं, (कलभस्य हस्तिशावकस्य वल्लभः
कलभी, स्त्री, (कं जलं आश्रयतया लभते । लभ +
कलमः, पुं, (कलते कलयति वा अक्षरं प्रकाशयति
कलमोत्तमः, पुं, (कलमेभ्यः कलमेषु वा उत्तमः ।)
कलम्बः, पुं, (कल्यते क्षिप्यते शत्रुं प्रति । कलक्षेपे
|
कलम्बकः, पुं, (कलम्ब + संज्ञायां कन् ।) धारा-
कलम्बिका, स्त्री, (कलम्बी एव स्वार्थे कन् टाप् च
कलम्बी, स्त्री, (के जले लम्बते । लवि स्रंसने + अच्
कलम्बुटं, क्ली, (के जले लम्बते भासते । क + लम्ब +
कलम्बूः, स्त्री, (के जले लम्बते । लम्ब + बाहुलकात्
कलरवः, पुं, (कलः मधुरास्फुटो रवः ध्वनिर्यस्य ।)
कललः, पुं क्ली, (कल्यते वेष्ट्यतेऽनेन । कल + वृषा-
कललजः, पुं, (कललमिव जायते । जन + डः ।)
कललजोद्भवः, पुं, (डद्भवत्यस्मात् उद्भवः । कलल-
कलविङ्कः, पुं, (कलं मधुरास्फुटं वङ्कते रौति । वकि
|
:(यथा, मनुः । ५ । १२ ।
कलशः, त्रि, (कलं मधुराव्यक्तशब्दं शवति जलपूरण-
कलशिः, स्त्री, (कलं शरीरमालिन्यं श्यति नाशयति ।
कलशी, स्त्री, (कलशि कृदिकारान्तत्वात् वा ङीप् ।)
कलसः, त्रि, (केन जलेन लसति शोभते । क +
कलसः, पुं, (केन जलेन लसतौति । लस् + अच् ।)
|
|
कलसिः, पुं, (केन जलेन लसतीति । क + लस् +
कलसी, स्त्री, (कलस + स्त्रियां ङीप् ।) पृश्निपर्णी ।
कलसीसुतः, पुं, (कलस्यां जातः सुतः ।) अगस्त्य-
कलसोदधिः, पुं, कलस इव उदधि । मन्थनाधार-
कलहः, पुं क्ली, (कलं कासं हन्त्यत्र । हन् + अधि-
कलहः, पुं, (कल + हन् + “अन्येभ्योऽपीति” ३ ।
कलहंसः, पुं, (कलेन मधुरास्फुटध्वनिना विशिष्टो
|
:च त्रयोदशाक्षरा । लक्षणमुक्तं यथा, छन्दोमञ्ज-
कलहनाशनः, पुं, (कलहं नाशयतीति । कलह +
कलहप्रियः, पुं, (कलहः प्रियो यस्य ।) नारदः ।
कलहप्रिया, स्त्री, (कलहस्य कलहे वा प्रिया ।)
कलहान्तरिता, स्त्री, (कलहादन्तरिता पश्चात्
कला, स्त्री, (कलयति वृद्धितो धनं संगृह्णाति सञ्चि-
|
कलाकूलं, क्ली, (कलया मात्रयापि आकूलयति व्याकू
कलाकेलिः, पुं, (कलाभिः केलिः विलासो यस्य ।
कलाङ्कुरः, पुं, (कलानां अड्कुरो यत्र ।) सारसपक्षी ।
कलाचिका, स्त्री, (कलामचति गच्छति प्राप्नोति वा ।
|
कलाची, स्त्री, (कलां अचति । कला + अच् + अण् ।
कलादः, पुं, (अलङ्कारनिर्म्माणाय गृहस्थैः समर्पि-
कलानिधिः, पुं, (कलाः निधीयन्तेऽस्मिन् । कला +
कलानुनादी, [न्] पुं, (कलं अनुनदतीति । कल +
कलान्तरं, क्ली, (अन्या कला अंशः । सुप्सुपेति
कलापः, पुं, (कलां मात्रां आप्नोति । कला + आप्
कलापकः, पुं, (कलाप + संज्ञायां कन् ।) हस्तिकण्ठ- |
:बन्धः । इति हेमचन्द्रः ॥ (स्वार्थे कन् । कलापार्थः ।
कलापिनी, स्त्री, (कलापश्चन्द्रः अस्ति अस्याम् ।
कलापी, [न्] पुं, (कलापाः फलपत्रसमूहाः सन्त्य-
कलापूर्णः, पुं, (कलाभिः पूर्णः ।) चन्द्रः । इति शब्द-
कलाभृत्, पुं, (कलां बिभर्त्ति । कला + भृ + क्विप् ।
कलामकः, पुं, (कलम + कनि पृषोदरात् साधुः ।)
कलाम्बिका, स्त्री, (कला अर्थः विकायते प्रयुज्यते
कलायः, पुं, (कलां अयते । “कर्म्मण्यण्” । ३ । २
|
कलायनः, पुं, (कलानां नृत्यगीतादोनां अयनं प्राप्ति-
कलाया, स्त्री, (कलाय + स्त्रियां टाप् ।) गण्ड-
कलालापः, पुं, (कलं मधुरास्फुटं आलपतीति । कल
कलावती, स्त्री, (कला गान्धर्व्वकलाः संगीतरागा-
|
|
:ततः कलात्मकं तत्शङ्खस्थं क्वाथं कुम्भेनिःक्षिपेत् ।
कलाविकः, पुं, (कलं आविकायति विशेषेण रौतीति
कलाविकलः, पुं, (कलः मधुराष्यक्तः आविकलः रवो
कलाहकः, पुं, (कलमाहन्तीति । कल + आ + हन्
|
कलिः, पुं, (कलते कलेराश्रयत्वेन वर्त्तते इति । कल
|
|
:प्रस्थानकालमारभ्य “हिज्रि” इति प्रसिद्धो
|
|
कलिः, स्त्री, (कलयति ईषत्प्रकाशते उद्भिद्यते वा
कलिकः, पुं, (कलो मन्दगम्भीरध्वनिरस्यास्ति ।
कलिका, स्त्री, (कलिरेव । स्वार्थे कन् टाप् च ।)
|
:“अधिकाश्चेच्चतुःषष्टिर्न्यूना द्वादश ताः कलाः ।
कलिकापूर्व्वं, क्ली, (कलिकया अंशेन जन्यं अपूर्व्वं
कलिकारः, पुं, (कलिं चिचिकुचीतिशब्देन कलहं
कलिकारकः, पुं, (कलिं कण्टकैरनिष्टं करोति ।
|
कलिकारी, स्त्री, (कलिं गर्भपाताद्यनिष्टं करोतीति ।
कलिङ्गं, क्ली, (कलि + गम् + ड । निपातनात्
कलिङ्गः, पुं, (कलिं पूतिगन्धादिकं गच्छति प्राप्नोति
कलिङ्गकः, पुं, (कलिङ्ग + संज्ञायां कन् । कलिङ्ग
|
कलिञ्जः, पुं, (कं वातं लञ्जति तिरस्करोति रोधने-
कलितं, त्रि, (कल् + कर्म्मणि क्त ।) विदितम् ।
कलिद्रुमः, पुं, (कलिना आश्रितो द्रुमः शाकपार्थि-
कलिन्दः, पुं, (कलिं ददाति द्यति वा खच् मुम् च ।)
कलिन्दकन्या, स्त्री, (कलिन्दस्य पर्व्वतविशेषस्य कन्या
कलिन्दनन्दिनी, स्त्री, (कलिन्दं नन्दयति । कलिन्द +
कलिप्रियः, पुं, (कलिः कलहः प्रियो यस्य ।) नारद-
कलिमारकः, पुं, (कलीनां कलिकानां माला यत्र ।
कलिमालकः, पुं, (कलीनां माला यत्र । कप् कलिना
कलिमाल्यः, पुं, (कलीनां माल्यं यत्र ।) पूतिकरञ्जः ।
|
कलियुगं, क्ली, (कलिरेव युगम् । अग्नेः शिखा राहोः
कलियुगाद्या, स्त्री, (कलियुगस्य आद्या आद्यतिथिः ।)
कलिलः, त्रि, (कल्यते मिश्य्रते इति । “सलिकलि”
कलिवृक्षः, पुं, (कलेराश्रयरूपो वृक्षः ।) कलिद्रुमः ।
कली, स्त्री, (कल् + “सर्व्वधातुभ्य इन्” ततः वा
कलुषं, क्ली, (कं सुखं लुषति हिनस्ति । क + लुष् +
कलुषः, पुं, स्त्री, (कस्य जलस्य लुषः हिंसकः । आ
|
कलुषः, त्रि, (कल् + उषच् ।) अनच्छः । आविलः ।
कलेवरं, क्ली, (कले शुक्रे वरं श्रेष्ठं देहोत्पत्तिहेतु-
कल्कः, पुं, क्ली, (कल् गतौ + “कृ दाधारार्च्चि-
कल्कः, त्रि, (कलयति पापमाचरति । कल् + कः ।)
कल्कफलः, पुं, (कल्कस्य विभीतकस्य फलमिव फलं
कल्किः, पुं, (कल्कः पापं हार्य्यतया अस्ति अस्य ।
|
|
:हरेः कल्याणकृद्विष्णुयशाः शुद्धेन चेतसा ॥
कल्की, [न्] पुं, (कल्कः पापं नाश्यतया अस्ति
कल्पः, पुं, (कल्प्यते विधीयते असौ । कृप् +
|
|
कल्पकः, पुं, (कल्पयति क्षौरकर्म्मादिना वेशादिकं
कल्पनं, क्ली, (कृप् + भावे ल्युट् ।) कॢप्तिः । छेदनम् ।
कल्पना, स्त्री, (कृप् + णिच् + भावे युच् टाप् ।)
कल्पनी, स्त्री, (कल्पयति केशानीन् छिनत्ति अनया ।
कल्पपादपः, पुं, (कल्पयति सर्व्वकामं सम्पादयति ।
कल्पपादपदानं, क्ली, (कल्पपादपस्य सुवर्णनिर्मितपाद-
|
:“तथाष्टपूर्णकलसान् पादुकासनभाजनान् ।
|
|
कल्पलतादानं, क्ली, (महादानान्तर्गता सुवर्णकल्पिता
|
:मौलिन्यो वरदास्तद्वत् कर्त्तव्या बालकान्विताः ।
|
कल्पवृक्षः, पुं, कल्पस्य सङ्कल्पस्य दाता वृक्षः । कल्प-
कल्पान्तः, पुं, (कल्पस्य अन्तो यत्र ।) ब्रह्मणोदिनान्तः ।
कल्पितः, पुं, (कल्प्यते सज्जीक्रियते असौ । कृप् +
|
कल्मषं, क्ली, (कर्म्म शुभकर्म्म स्यति नाशयति रस्य
कल्मषः, पुं, (कर्म्म शुभकर्म्म स्यति नाशयति । कर्म्म
कल्माषः, पुं, (कलयति इति क्विप् कल् । माषयति
कल्माषकण्ठः, पुं, (कल्माषः कृष्णवर्णः कण्ठो यस्य ।)
कल्माषपादः, पुं, (कल्माषौ शापजलप्रक्षेपणात् कृष्ण-
कल्यं, क्ली, (कल्यते आगम्यते । कल गतौ + कर्म्मणि
|
:भागवते ४ । २४ । ७८ ।
कल्यः, त्रि, (कलासु साधुः इति यत् ।) सज्जः । (यथा,
कल्यजग्धिः, स्त्री, (कल्ये प्रातर्जग्धिर्भोजनम् ।) प्रात-
कल्यत्वं, क्ली, (कल्य + भावे “ता त्वम्” । इति त्वम्)
कल्यपालः, पुं, (कल्यं मधु मद्यमियर्थः पालयतीति ।
कल्यपालकः, पुं, (कल्यं पालयति । कल्य + पाल् +
कल्यवर्त्तः, पुं, (कल्ये प्रातः वर्त्त्यते प्राप्यते गृह्यते
कल्या, स्त्री, (कडयति मादयति । कडमदे णिच् अ-
कल्याणं, क्ली, (कल्ये प्रातः अण्यते शब्द्यते इति ।
कल्याणवीजः, पुं, (कल्याणं वीजं यस्य ।) मसूरः ।
कल्याणिका, स्त्री, (कल्याण + संज्ञायां कन् तत-
कल्याणिनी, स्त्री, (कल्याणमस्यास्तीति इनिः ततः
कल्याणी, स्त्री, (कल्याण + स्त्रियां ङीप् । माषपर्णी ।
|
कल्यापालः, पुं, (कल्यां मद्यं पालयतीति । कल्या +
कल्ल, ङ कूजने । शब्दे । अशब्दे । इति कविकल्प-
कल्लः, त्रि, (कल्लते शब्दं न गृह्लाति इति । कल्ल +
कल्लत्वं, क्ली, (कल्लस्य भावः । कल्ल + त्वम् ।) स्वरभेदः ।
कल्लोलः, पुं, (कल्ल + बाहुलकात् ओलच् । यद्वा
कव, ऋ ङ स्तुतौ । वर्णे । इति कविकल्पद्रुमः ।
कवकं, क्ली, (कवते आच्छादयति विस्तारयति वा ॥
कवकः, पुं, (कव + अच् + संज्ञायां कन् ।) कवलः ।
कवचः, पुं, क्ली, (कं देहं वञ्चति विपक्षास्त्राणि
|
कवचपत्रं, क्ली, (कवचलेखनसाधनपत्रमिव पत्रं
कवटी, स्त्री, (कौति शब्दायते इति । कु + अटन् +
कवयी, स्त्री, (कात् जलात् वयते गच्छति इति ।
कवरं, त्रि, (के मस्तके वरं शोभमानत्वात् श्रेष्ठम् ।)
कवरः, पुं, क्ली, (कं जलं वृणोति । क + वृ + अच् ।)
कवरकी, स्त्री, (कवरं केशपाशं किरति विक्षिपति
कवरा, स्त्री, (कवर + अजादित्वात् टाप् ।) खर-
कवरी, स्त्री, (कं शिरः वृणोति आच्छादयति । क +
|
:भाषा । कारवी । इत्यमरो मेदिनी च ॥ हिङ्गेर
कवलः, पुं, (केन जलेन वलतेचलतीति । वल् + अच् ।)
कवलितः, त्रि, (कवलं करोति । कवल + णिच् +
कवसः, पुं, (कौति कवते वा । कुशब्दे + “ऋतनी-
कवाटः, त्रि, (कुशब्दे + भावे अप् । कवं शब्दं
कवाटवक्रं, क्ली, (कवाटं वक्रं यस्मात् ।) वृक्षविशेषः ।
कवाटी, स्त्री, (कवाट + अल्पार्थे + ङीप् ।) कपा-
कवारं, क्ली, (कं जलं आश्रयत्वेन वृणोति । क + वृ +
कविः, पुं, (कवते सर्व्वं जानाति सर्व्वं वर्णयति सर्व्वं
|
कविः, त्रि, (कवते श्लोकान् ग्रथते वर्णयति वा ।
कविः, स्त्री, (कवति शब्दायते इति । कुशब्दे “अच्
कविकं, क्ली, (कवि + खार्थे कन् ।) खलीनः । इति
कविका, स्त्री, (कवि + स्वार्थे कन् टाप् च ।) खलीनः ।
कविज्येष्ठः, पुं, (कविषु ज्येष्ठः ।) वाल्मीकिमुनिः ।
कविता, स्त्री, (कवेः रचयितुर्भावः तल् ।) कवि-
कविवेदी, [न्] त्रि, (कविं कवित्वं वेत्ति । कवि +
कवियं, क्ली पुं, (कं सुखं अजति । क + अज् + क ।
कविरामायणः, पुं, (कविना कवितया कविषु काव्येषु
कविलासिका, स्त्री, (कं सुखं विलासयति उद्दीपय-
कविवाल्मीकिः, पुं, (कविश्चासौ वाल्मीकिश्चेति ।)
कवी, स्त्री, (कवि वा ङीष् ।) खलीनः । इति मेदिनी
कवीयं, क्ली, (कवि + स्वार्थे च्छः ।) खलीनः । इति जटाधरः ॥ कवेलं, क्ली, (कं जलं विलति स्तृणाति । क + विल् +
कवोष्णं, क्ली, (कुत्सितं उष्णं ईषदुष्णं वा ।) ईषदु-
|
कव्यं, क्ली, (कूयते पितृभ्यः । पित्रुद्देशेन दीयते यद-
कव्यबालः, पुं, (कव्यं बल्यते दीयते अस्मै । कव्य +
कश, शब्दे । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां--परं--अकं--
कशा, स्त्री, (कशति शब्दायते ताडयति वा । कश्
कशार्हः, त्रि, (कशां अर्हति इति । कशा + अर्ह + |
:अण् ।) कशाघातयोग्यः । कोडा मारिवार उप-
कशिपुः, पुं, (कशति दुःखं कश्यते वा कशगति-
कशेरु, क्ली पुं, (के देहे शीर्य्यते । क + शॄ + “केश्र
कशेरु, क्ली, (कं जलं वातं वा शृणाति । क + शॄ +
कशेरुः, पुं, (क + शॄ + उ + एरङ् ।) जम्बुद्वीपस्य
कशेरुकं, क्ली, (कशेरु + स्वार्थे कन् ।) तृणकन्दः ।
कशेरुका, स्त्री, (कशेरु + स्वार्थे कन् टाप् च ।)
कशेरूः, स्त्री, (क + शॄ + “केश्र एरङ्चास्य” । उणां
कश्चन, व्य, (किम् + चन् इति मुग्धबोधमतम् ।
कश्चित्, व्य (किम् + चित् । पाणिनिमते पृथक्
कश्मलं, क्ली, (कश् गतिशातनयोः + कल । “कुटि-
|
कश्मीरः, पुं, (कश् + “कशेर्मुट् च । उणां ४ । ३०
कश्मीरजन्मा, [न्] पुं, (कश्मीरे कश्मीरदेशे जन्म
कश्यं, क्ली, (कशां अर्हतीति । कशा + दन्तादित्वात् ।
कश्यपः, पुं, (कश्यं सोमरसादिजनितं मद्यं पिब-
|
कश्यपनन्दनः, पुं, (कश्यपस्य नन्दनः ।) गरुडः । इति
कष वधे । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां--परं--सकं--
कषः, पुं, (कषत्यत्र अनेन वा । कष् + अच् ।) कष-
कषणः, त्रि, (कष्यते विस्वाद्यते । कष् + कर्मणि
कषा, स्त्री, (कष्यते ताड्यते अनया । कष् + बाहुल-
|
:‘उष्ट्रान् हयान् खरान् नागान् जघ्नुर्दण्डकषाङ्कुशैः’ ॥)
कषाकुः, पुं, (कष् + आकुः ।) सूर्य्यः । अग्निः । इत्यु-
कषायः, पुं, क्ली, (कषति कण्ठम् । कष् + आयः ।)
|
कषायः, पुं, (कष् + आयः ।) श्योणाकवृक्षः । इति
कषायः, त्रि, (कष + आयः ।) सुरभिः । (यथा मेघ-
कषायकृत्, पुं, (कषायं कषायरागं करोति इति ।
कषाययावनालः, पुं, (कषायः रक्तवर्णः यावनालः ।)
कषाया, स्त्री, (कष + आय टाप् च ।) क्षुद्रदुरा-
|
कषायी, [न्] पुं, (कषायो विद्यते अस्य । कषाय +
कषिः, त्रि, (कषति हिनस्ति यः । कष + “खनि
कषीका, स्त्री, (कषतीति । कष + “कषि दुषिभ्यां
कषेरुका, स्त्री, (कष + एरक् + ततः उः । संज्ञायां
कष्टं, क्ली, (कष्यते इति । कष् + भावे क्तः ।
कष्टः, त्रि, (कष्यतेऽसौ । कष् + कर्मणि + क्तः ।) पी-
कष्टकारकः, पुं, (कष्टं करोति उत्पादयति बन्धक-
कष्टस्थानं, क्ली, (कष्टं कष्टकरं स्थानम् ।) दुःखजनक-
कस ज गतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (भ्वां--परं--सकं
|
:विकसित पङ्कजकलिका । इति दुर्गादासः ॥
कस इ ल ङ ध्वसे । गतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥
कस ल ङ ध्वंसे । गतौ । इति कविकल्पद्रुमः ॥ (अदां--
कसः, पुं, (कसति विकसतीति । कस + अच् । कसति
कसनोत्पाटनः, पुं, (उत्पाटयतीति उत्पाटनः । उत्
कसिपुः, पुं, (कशति शास्ति दुःखम् । कश गति-
कसेरुः, पुं, (कं शृणातीति शॄगिहिंसायां बाहुलका-
कसेरुका, स्त्री, (कसेरुरेव । स्वार्थे कन् स्त्रियां टाप् ।)
कस्तीरं, क्ली, रङ्गम् । इति हेमचन्द्रः ॥ (अस्य
कस्तुरिका, स्त्री, (कसति गन्धोऽस्याः दूरतः । कस
कस्तूरिका, स्त्री, (कस्तूरी + स्वार्थे कन् टाप् पृषोद-
कस्तूरी, स्त्री, (कसति गन्धोऽस्याः । कस + खर्ज्जूरा-
|
कस्तूरीमल्लिका, स्त्री, (कस्तूरीगन्धयुक्ता मल्लिका ।)
कस्मलं, क्ली, (कश गतिशातनयोः + कल + सुट् च ।
कह्लारं, क्ली, (कस्य जलस्य हार इव के जले ह्लादते
कह्वः, पुं, (के जले ह्वयति शब्दायते स्पर्द्धते वा । क +
कांसीयं, क्ली, (कंसस्य विकारः इति च्छः ।) कांस्यम् ।
कांस्यं, क्ली, (कंसाय पानपात्राय हितं कंसीयं तस्य
|
कांस्यकारः, पुं, (कांस्यं तत्पात्रम् करोतीति । कांस्य
कांस्यनीलः, पुं, (कांसेन कृतः नीलः ।) अञ्जनभेदः ।
काकं, क्ली, सुरतवन्धः । (काकस्य समूहः इति
काकः, पुं, (कायते शब्दायते । कै शब्दे “इण्भीका-
|
:जटाधरः ॥ काणः २१ धूलिजङ्घः २२ निमित्त-
|
|
|
:योषागमोऽभीष्टजयादिवार्त्ता
|
|
|
:पृष्ठे विरावं मधुरं विमुञ्च-
|
|
|
:रुद्वेजयन्तः परचक्रवृद्धिम् ॥
|
|
|
:मन्त्रः । इन्द्राय यमाय वरुणाय धनदाय भूतवाय-
|
|
|
:कोकः सारसशारिका शुक इमे
काककङ्गुः, स्त्री, (काकप्रियः कङ्गुः ।) चीनकः । इति
काककला, स्त्री, (काकस्य कला अङ्गं जङ्घावयवः
काकघ्नी, स्त्री, (काकं हन्तीति । काक + हन् + टः
काकचिञ्चा, स्त्री, (काकवर्णा चञ्चा प्रान्तभागः फले
काकचिञ्चिः, स्त्री, (काकवर्णा चञ्चा प्रान्तभागः फले
काकचिञ्ची, स्त्री, (काकचिञ्चि + वा ङीप् ।) गुञ्जा ।
काकच्छदः, पुं, (काकस्य छदः पक्ष इव छदो यस्य ।)
काकच्छदिः, पुं, खञ्जनपक्षी । इति त्रिकाण्डशेषः ॥
काकजङ्घा, स्त्री, (काकस्य जङ्घेवाकृतिर्यस्याः ।)
|
काकजम्बुः, स्त्री, (काकवर्णा जम्बुः ।) भूमिजम्बुः ।
काकजम्बूः, स्त्री, (कं जलं अकति आश्रयत्वेन गृह्णा-
काकणं, क्ली, (कु ईषत् कणति निमीलति इति ।
काकणन्तिका, स्त्री, (कु ईषत् कणन्ती निमीलन्ती ।
काकतिक्ता, स्त्री, (काकमांसवत् तिक्ता इति मध्यपद-
|
काकतिन्दुकः, पु, (कं जलं अकति इत्यण् । काकः
काकतुण्डः, पुं, (काकतुण्डस्येव वर्णोऽस्त्यस्य । अर्श-
काकतुण्डिका, स्त्री, (काकतुण्डस्येव वर्णः फलांशेऽस्याः
काकतुण्डी, स्त्री, (काकं ईषद्दुःखं तुण्डते नाशयतीति ।
काकध्वजः, पुं, (काकमीषज्जलं वास्पं ध्वज इवास्य ।)
काकनामा, [न्] पुं, (काकस्य नाम नाम यस्य ।)
काकनासः, पुं, (काकस्य नासाया वर्णः इव फले यस्य ।)
काकनासा, स्त्री, (काकस्य नासा इव फलमस्याः ।)
काकनासिका, स्त्री, (काकनासा ततः स्वार्थे कन्
|