"ऋग्वेदः सूक्तं ४.१७" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yann regex ४ : regexp |
(लघु) Yann ४ : replace |
||
पङ्क्तिः १: | पङ्क्तिः १: | ||
{{Rig |
{{Rig Veda2|[[ऋग्वेदः मण्डल ४]]}} |
||
<div class="verse"> |
<div class="verse"> |
२०:१२, २५ जनवरी २००६ इत्यस्य संस्करणं
ऋग्वेदः सूक्तं ४.१७
तवम महां इन्द्र तुभ्यं ह कषा अनु कषत्रम मंहना मन्यत दयौः । तवं वर्त्रं शवसा जघन्वान सर्जः सिन्धूंर अहिना जग्रसानान ॥ तव तविषो जनिमन रेजत दयौ रेजद भूमिर भियसा सवस्य मन्योः । रघायन्त सुभ्वः पर्वतास आर्दन धन्वानि सरयन्त आपः ॥ भिनद गिरिं शवसा वज्रम इष्णन्न आविष्क्र्ण्वानः सहसान ओजः । वधीद वर्त्रं वज्रेण मन्दसानः सरन्न आपो जवसा हतव्र्ष्णीः ॥ सुवीरस ते जनिता मन्यत दयौर इन्द्रस्य कर्ता सवपस्तमो भूत । य ईं जजान सवर्यं सुवज्रम अनपच्युतं सदसो न भूम ॥ य एक इच चयावयति पर भूमा राजा कर्ष्टीनाम पुरुहूत इन्द्रः । सत्यम एनम अनु विश्वे मदन्ति रातिं देवस्य गर्णतो मघोनः ॥ सत्रा सोमा अभवन्न अस्य विश्वे सत्रा मदासो बर्हतो मदिष्ठाः । सत्राभवो वसुपतिर वसूनां दत्रे विश्वा अधिथा इन्द्र कर्ष्टीः ॥ तवम अध परथमं जायमानो ऽमे विश्वा अधिथा इन्द्र कर्ष्टीः । तवम परति परवत आशयानम अहिं वज्रेण मघवन वि वर्श्चः ॥ सत्राहणं दाध्र्षिं तुम्रम इन्द्रम महाम अपारं वर्षभं सुवज्रम । हन्ता यो वर्त्रं सनितोत वाजं दाता मघानि मघवा सुराधाः ॥ अयं वर्तश चातयते समीचीर य आजिषु मघवा शर्ण्व एकः । अयं वाजम भरति यं सनोत्य अस्य परियासः सख्ये सयाम ॥ अयं शर्ण्वे अध जयन्न उत घनन्न अयम उत पर कर्णुते युधा गाः । यदा सत्यं कर्णुते मन्युम इन्द्रो विश्वं दर्ळ्हम भयत एजद अस्मात ॥ सम इन्द्रो गा अजयत सं हिरण्या सम अश्विया मघवा यो ह पूर्वीः । एभिर नर्भिर नर्तमो अस्य शाकै रायो विभक्ता सम्भरश च वस्वः ॥ कियत सविद इन्द्रो अध्य एति मातुः कियत पितुर जनितुर यो जजान । यो अस्य शुष्मम मुहुकैर इयर्ति वातो न जूत सतनयद्भिर अभ्रैः ॥ कषियन्तं तवम अक्षियन्तं कर्णोतीयर्ति रेणुम मघवा समोहम । विभञ्जनुर अशनिमां इव दयौर उत सतोतारम मघवा वसौ धात ॥ अयं चक्रम इषणत सूर्यस्य नय एतशं रीरमत सस्र्माणम । आ कर्ष्ण ईं जुहुराणो जिघर्ति तवचो बुध्ने रजसो अस्य योनौ ॥ असिक्न्यां यजमानो न होता ॥ गव्यन्त इन्द्रं सख्याय विप्रा अश्वायन्तो वर्षणं वाजयन्तः । जनीयन्तो जनिदाम अक्षितोतिम आ चयावयामो ऽवते न कोशम ॥ तराता नो बोधि दद्र्शान आपिर अभिख्याता मर्डिता सोम्यानाम । सखा पिता पित्र्तमः पित्णां कर्तेम उलोकम उशते वयोधाः ॥ सखीयताम अविता बोधि सखा गर्णान इन्द्र सतुवते वयो धाः । वयं हय आ ते चक्र्मा सबाध आभिः शमीभिर महयन्त इन्द्र ॥ सतुत इन्द्रो मघवा यद ध वर्त्रा भूरीण्य एको अप्रतीनि हन्ति । अस्य परियो जरिता यस्य शर्मन नकिर देवा वारयन्ते न मर्ताः ॥ एवा न इन्द्रो मघवा विरप्शी करत सत्या चर्षणीध्र्द अनर्वा । तवं राजा जनुषां धेह्य अस्मे अधि शरवो माहिनं यज जरित्रे ॥ नू षटुत इन्द्र नू गर्णान इषं जरित्रे नद्यो न पीपेः । अकारि ते हरिवो बरह्म नव्यं धिया सयाम रथ्यः सदासाः ॥ *[[ऋग्वेद:]]