एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
४०
कुमारसम्भवे
प्रियतमस्व मदस्य चेति द्वयोर्वेश वर्तत इति वशवर्तिनी अधोग बभूव ॥ ७९ ॥
मदपारवश्यं तावदाह-
घूर्णमानेति । ईश्वरो घूर्णमाननयनं दास्यनेत्रं स्खलत्कथं स्वलद्वचनं स्वेदविन्दुमत् स्वेदयुक्तम् अकारणस्मितम् अस्मिकहासयुक्तम् उमामुखं तावत्। आ तृष्णापगममित्यर्थः आननेन सुखेन न पपौ। न छुचुम्बेयर्थः । किन्तु चिरं चक्षुषा। पपौ । दृष्णया अद्रवीदित्यर्थः । तस्य मदपारवश्यं दृष्ट सुदं तावदन्वभूदित्यर्थ॥ ८० ॥
संप्रति प्रियवशंवदत्वमाह----
तामिति । हरः विलम्बितपनीयमखेलां विन्नसिहेमरसनां जघनभरेण दुर्वgां तां पार्वतीम् उद्वहन् ध्यानसंभृत सङ्कल्पमात्रमिवया विभूत्या भोगसाधनेन च संश्रुतं सम्यू मणिशिलाटवं प्राविशत् । रिरंसुरिति भावः ॥ ८९ ॥
