विहरन्तब सरितः सैराहारा बहुजा | से स्मैरं तृणपुस्तु स्रनामेव बोरणाः ॥ ७० ॥ गच्छन्ति मेनं स्वैरं गर्म बेवाऽऽदयस्यपि ॥ बझा: स्वरं बजायन्ते- तृप्रास्तृणगुणेः सदा ॥ ७८ ॥ वृजेन तेजो भवति तृणास्संगवतीन्द्रियम् । सबैमास्तुणवणात्रिपाः वृषेम नागा जीवन्ति बने ग्रामेऽपि वा सदा || मुक्त्वा नरो हि पृष्टाचं किंचित्रवारेचयोपरि ॥ ८० ॥ तथा वृजेन तृमाना किंचिदेवानुभोजनम् || आसवां विधिः || ८१ ॥ नस्यबस्तिक्रियाभियां भेमिः || ॥ ७९ ॥ न हि धारयितुं शक्याम्चदीमा मतकुमाः || २ || रिंगा न जीवन्ति तृणमाम्यनया गजाः || तस्मानृजेन दीमामा जीजिये संशोभुवम् ॥ ३ ॥ तत्ममुन्या जनतेजोमवगुणा वप || सापत्रणादारा इसमकाशिनः सदा || ८४ ॥ बने दो मन्ति विधा कवणवर्जिताः || अत्यन्तोरितमावादि मानकान पृथं दितम् ॥ ८५ ॥ यथा कम कुर्न पनि । धवन्यपरिडिश ब्राम्याः परवशं मयाः ॥ ८॥ अभ्युदनुं न शक्यन्ते परसेनेव मेहशीरामवरसेविधान बनतोऽपि च ॥ ८० || सम्पम्वस्तितिकडेय नोजने विविधरपि । विचे गमा पुशः कर्मस्याः भूयोराजः शक्का महामुनिम् || || ॥८८ ॥ पः स्वपाहारो बहादुरी ॥ ८॥ दन्ति स्तम्बवाल | एवं नाकाप्पस्ततोऽवीत् ॥ १० ॥ मोज्यं मयंक चतुर्विम् || वत्र भोज मद्राणाम् ॥ ११ ॥
