गीचे ततविदिनोटेखागांचे होरे । सूत्रात यास प्राम्यतिर्वि१३खिप्तिा* १३१॥ भूमध्यावसमें ये भाषायां यदीयते । गोत्रीवास्तइतिधा चन्नचक्राईयोर्भवेत् ॥ १३४ ॥ सदावर्षात् कुजादीनां यस्यअतिमखम् । तत्तमध्येऽर्कमध्यस्व खित: सिद्दति तङ्कभः ॥ १३५॥ यदि भूमध्यका क्या मते तमृदूचात् । आकर्षशाच भिखेत मरस्तेषां विधोरिव ॥ १३ ॥ केवलं शीघ्रजावर्षालेदो यः प्रतिपच्यते । सन्धिाञ्जाकाक्षप्तमध्येषोरव सिद्दति ॥ ११ ॥ सायगुवाई परान्तौबगतो यतः । मन्दाधिस्थ गीचोगतावपि नभःसदः ॥ १३८ ॥ मदु या शरत्या संस्मतेषोः स्फुटवतः । मध्याकभिभमः सिखः अकेन्याविबुधाचाम् ॥ ११ ॥ अध्याई केन्द्रका यावा याराथनभःसदाम् । अन्दावष्टिरेसृषी भूमौ भिजेमतेऽतः ॥ १४० ॥ ततो मन्दस्कुट खेटं तुं अबइयं तम् । औघ्रामाश्यार्वाभादौ ततः अष्टां मृदुनियाम् ॥ १४१ ॥ मन्दस्पष्टस्य भूगोषपूरता दूरतावशात् ।। अचक्रावञ्चितीक्षाये तुयं द्रागिर्भितम् ॥ १४ ॥ इयं शैयामायामान्यथैः फलैरपि । प्राराको वियोदलाभासाये मया ॥ १४३॥ परोक्षसं तिः प्रोक्ता विधोखारादि यत् । तत् फले मुनिप्रवीमियवधाताम् ॥ १४ ॥ Digitized by Google
