परोचसंस्कृताक्षस्व म्राअध्यस्व शोधनात् ।
प्राक्फलाई पृथङ्न्यस्व फले मान्यार्घमान्यत ॥ १२८ ॥
कृत्वा वतीयं द्विः प्वमधःशेष्युईसञ्चशाल्
अन्यशैब्युर्बभ८७भक्ताप्तफलसंचोनितं स्फुटम् ॥ १२८ ॥
मध्यातवंस्कृतात् तुर्यं फलमानीय तद्विधा ।
अधस्तृतीयकव्युत्यफलप्राचिख्षया उतात् ॥ ११० ॥
लब्धसूत्रे धनमुचं तमाकस्गिादिगे।
मन्दन्ते स्फुटं तब्दय भुवि विविधते ॥ १११ ॥
पूर्वापरदिनपटुग्रथन्तरकागतिः ।
भुटेति समता किचिनेदगापि प्रतिवचम् ॥ ११२ ॥
सन्दोभुतिरहिता मध्यभुक्लिअँडस्च या ।
मन्दनेन्द्रगति; येयं मन्दकोटिफलज्यया * १३२ ॥
शुणिता त्रिज्या२४३८ भक्त्या मन्दभुक्लिफखन्भवेत् ।
कर्मादिन्द्र तनाव्य मकरादौ च वधिता ॥ १२४ ॥
प्रहस्य मध्यमा भुक्तिर्मन्दस्फुटगतिर्भवेत् ।
अतः सा सदागीता तद्राण इयते ॥ १२५
प्रतरलॅनडयोस्तियन्तो यः प्रसाध्यते ।
शुनस्तकालचन्द्रस्य मत्वा तत्कालजा तया ॥ १३६ ॥
संस्कार्यास्तत्र सुवर्यं गतगस्वपचादयः ।
बाद्विमयब्यासिसन्देहे जी तथा ॥ १३७ ॥
कर्मेदमियतेऽन्यत्र व्यवहारेषु नैव तत् ।
तेषु श्राद्धे स्क्रुद्धोंडोः पूर्वापरदिनान्तरम् ॥ १३८ ॥
शीघ्रोचक्षुप्तिर्मध्येना शीघकेन्द्रमतिर्मता ।
चांशगु खाइ८०भागेभ्यः श्रेष्ठान् संशोध्य शेषः । १२८ ॥
